۵۴۶
ویرایش
ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__NOTOC__{{ | __NOTOC__{{ colorize | ||
| colorize_class=browntheme | |||
| content ={{ | |||
باکس عریض | باکس عریض | ||
| عنوان = ادبیات | | عنوان = ادبیات | ||
| متن = واقعه | | متن = پس از واقعه کربلا، آن واقعه به ادبیات راه یافت و شاعران و نویسندگان در سال‌ها و قرون متمادی به ترسیم واقعه کربلا پرداختند و در این راه هر شاعر و نویسنده‌ای به فراخور زمان از سبکها و روش‌های گوناگون بهره برده است. رده ادبیات ویکی حسین به معرفی تمامی شاعران و نویسندگانی پرداخته است که در آثارشان موضوع امام حسین (ع) جای دارد. | ||
}}<div class="clearfix"></div>{{ | }}<div class="clearfix"></div>{{ | ||
باکس 55 | باکس 55 | ||
| عنوان = مدخل برگزیده | | عنوان = مدخل برگزیده | ||
| متن = [[بازگشت ادبی]]، یکی از سبک‌های ادب فارسی و عنوانی برای یکی از دوره‌های تاریخ ادبیات ایران است که در آن شاعران و نویسندگان از شیوه سرایندگان و نویسندگان پیرو سبک هندی یا اصفهانی روی گرداندند و در کار سرودن و نوشتن به روش شاعران و نویسندگان پیرو سبک عراقی و خراسانی بازگشتند. همزمان با حکومت کریم خان و هنگامی که به کوشش او ایران از آرامش نسبی برخوردار شد، چند تن از شاعران اهل ذوق، به سبب ملال خاطر همگان از شیوه متکلف اصفحانی به شیوه عراقی گراییدند و نقطه عطف چشمگیری در شعر فارسی پدید آوردند. این گروه پرچمداران شیوه بازگشت بودند، اصفهان را مرکز رستاخیز ادبی قرار دادند و نه تنها خود در سرودن شعر از روش استادان شیوه عراقی پیروی کردند، بلکه دیگران را نیز به کاستی‌های شیوه اصفهانی آگاه و به سرودن شعر در شیوه جدید تشویق کردند و سرانجام کوشش پی گیر این گروه در این رهگذر به ثمر رسید. به نظر بهار دوره بازگشت همزمان با جلوس کریمخان زند آغاز می‌شود و مقارن پادشاهی مظفرالدین شاه (1313ق) و ظهور ادبیات مشروطه پایان می‌یابد. زرین کوب با تأیید ضمنی این نظریه چنین اظهار می‌کند که «بازگشت»، بازگشت به ادبیات رسمی و درباری است، یعنی ادبیات | | متن = [[بازگشت ادبی]]، یکی از سبک‌های ادب فارسی و عنوانی برای یکی از دوره‌های تاریخ ادبیات ایران است که در آن شاعران و نویسندگان از شیوه سرایندگان و نویسندگان پیرو سبک هندی یا اصفهانی روی گرداندند و در کار سرودن و نوشتن به روش شاعران و نویسندگان پیرو سبک عراقی و خراسانی بازگشتند. همزمان با حکومت کریم خان و هنگامی که به کوشش او ایران از آرامش نسبی برخوردار شد، چند تن از شاعران اهل ذوق، به سبب ملال خاطر همگان از شیوه متکلف اصفحانی به شیوه عراقی گراییدند و نقطه عطف چشمگیری در شعر فارسی پدید آوردند. این گروه پرچمداران شیوه بازگشت بودند، اصفهان را مرکز رستاخیز ادبی قرار دادند و نه تنها خود در سرودن شعر از روش استادان شیوه عراقی پیروی کردند، بلکه دیگران را نیز به کاستی‌های شیوه اصفهانی آگاه و به سرودن شعر در شیوه جدید تشویق کردند و سرانجام کوشش پی گیر این گروه در این رهگذر به ثمر رسید. به نظر بهار دوره بازگشت همزمان با جلوس کریمخان زند آغاز می‌شود و مقارن پادشاهی مظفرالدین شاه (1313ق) و ظهور ادبیات مشروطه پایان می‌یابد. زرین کوب با تأیید ضمنی این نظریه چنین اظهار می‌کند که «بازگشت»، بازگشت به ادبیات رسمی و درباری است، یعنی ادبیات مستوفیان، شاهزادگان، حکم و صاحب منصبان دولتی، طبقاتی که در عهد افشاریه و زندیه همچنان وارث سنت‌های ادبی روزگاران گذشته بودند و توانستند راه بازگشت را هموار سازند. | ||
[[بازگشت ادبی|ادامه...]] | [[بازگشت ادبی|ادامه...]] | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۱: | ||
باکس 55 | باکس 55 | ||
| عنوان = زندگینامه برگزیده | | عنوان = زندگینامه برگزیده | ||
| متن = | | متن = [[محتشم کاشانی]] از شاعران فارسی زبان است که ترکیب بند او یکی از مشهور ترین مراثی برای شهیدان کربلا است. وی فرزند خواجه میر احمد کاشانی متخلّص به محتشم، شاعر اوایل عهد صفوی و از معاصرین شاه طهماسب صفوی است. در حدود سال 905 ه.ق در کاشان متولّد شد، نزدیک به 91 سال زیست و به سال 996 هجری در زادگاه خود، رخت به سرای باقی برد. به گفته اسکندر بیک منشی، زمانی که محتشم قصیده‌ای در مدح پری خان خانم (دختر شاه طهماسب) سرود و خبر آن به شاه طهماسب رسید، وی را به سرودن اشعاری در مدایح و مراثی اهل بیت عصمت تشویق کرد. پس از این تشویق، محتشم، ابتدا در استقبال از هفت بند ملا حسن کاشی ترکیب‌بندی در مدح حضرت علی (ع) سرود و سپس در مصیبت حسین (ع) مرثیه‌ای سرایید. | ||
[[محتشم کاشانی|ادامه...]] | |||
}}{{ | }}{{ | ||
باکس 45 تصویر کوچک | باکس 45 تصویر کوچک | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۹: | ||
| متن = [[جرس فریاد می دارد|جرس فریاد می‌‌دارد]] یکی از بهترین و کامل‌ترین گزیده‌های غزل عاشورایی است که برای تهیۀ آن بیش از هزار جلد کتاب شعر، دیوان و تذکره از شاعران کهن و معاصر دیده و بررسی شده است. گردآورنده کتاب را در چهل فصل (منزل) تنظیم کرده است که هر فصل به موضوعی خاص از وقایع عاشورا اشاره دارد. | | متن = [[جرس فریاد می دارد|جرس فریاد می‌‌دارد]] یکی از بهترین و کامل‌ترین گزیده‌های غزل عاشورایی است که برای تهیۀ آن بیش از هزار جلد کتاب شعر، دیوان و تذکره از شاعران کهن و معاصر دیده و بررسی شده است. گردآورنده کتاب را در چهل فصل (منزل) تنظیم کرده است که هر فصل به موضوعی خاص از وقایع عاشورا اشاره دارد. | ||
[[جرس فریاد می دارد|ادامه...]] | [[جرس فریاد می دارد|ادامه...]] | ||
}}{{ | |||
صفحه اصلی/پایین | |||
| عنوان اصلی = فهرست دسترسی به مداخل ادبیات | |||
| ستون 1 رده 1 = شاعران | |||
| عنوان ستون 1 رده 1 =شاعران | |||
| ستون 1 رده 2 = پژوهشگران در گروه ادبیات | |||
| عنوان ستون 1 رده 2 = پژوهشگران | |||
| ستون 2 رده 1 = سبک ادبی | |||
| عنوان ستون 3 رده 1 = کتاب‌ها | |||
| ستون 3 رده 1 = کتاب‌ها در گروه ادبیات | |||
| ستون 4 رده 1 = | |||
}} | |||
}} | }} | ||