احمد غفورزاده‌

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۳۷ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی زاغ آباد از توابع اصفهان متولد شد. غفور زاده چون قریحه و استعداد شاعری داشت به عضویت انجمن ادبی کمال راه یافت و با همکاری تنی چند از شاعران اصفهانی «انجمن ادبی سعدی» را بنیان نهاد.

طلایی از شاعرانی است که در سرودن شعر از ذوق و استعداد کافی برخوردار است و طبعش در انواع شعر به غزل‌سرایی مایل است. آثارش در روزنامه‌های تهران و اصفهان به چاپ می‌رسد. [۱]


فداکاری حسین (ع):

چون حسین آن کس که بر ضدّ ستم پیکار کرد خویشتن را سرفراز اندر صف احرار کرد
او به ضدّ خود سری برخاست با اتباع خویش‌ بهر آزادی سر و جان را ز شوق ایثار کرد
تا نگردد حبّ دنیا سدّ راه مقصدش‌ ترک جاه و منصب و سیم و زر و دینار کرد
تا نماید محو خار ظلم و استبداد را دشت را رنگین ز خون چون ساخت گلزار کرد
بر علیه دستگاه جور و بیداد یزید سر به کف بگرفت و اندر راه حق پیکار کرد
بهر حفظ جان نکردی بیعت، او با ظالمین‌ رو به مظلومان نمود و پشت بر غدّار کرد
کرد کوته از سر دین دست هر بیگانه را پایه‌ی دین را ز جهد خویشتن ستوار کرد
گرچه هفتاد و دو تن بودند یارانش ولی‌ از سپاه دشمنان بی‌حد و مر کشتار کرد
بهترین فرد مبارز بود در دور جهان‌ دشمنش هم بارها این نکته را اقرار کرد [۲]



منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1261.

پی نوشت

  1. سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 4، ص 2415.
  2. همان؛ ص 2417.