تیر سه شعبه
تیرى زهرآگین که بر قلب امام حسین«ع»نشست.در این باره به این نقل توجّه کنید:
«پس از جنگهاى بسیار که روز عاشورا امام حسین«ع»داشت،لختى براى استراحت ایستاد.ناتوان شده بود.سنگى از سوى دشمن آمد و بر پیشانى او خورد که خون از آن جستن کرد.امام خواست که با جامه،خون از چهره پاک کند که تیرى سه شعبه و مسموم بر سینۀ حضرت نشست«اتاه سهم محدّد مسموم له ثلاث شعب».حضرت تیر را از پس سر بیرون آورد و خون از جاى آن فوران زد.خونها را به آسمان پاشید و بر چهره مالید تا رسول خدا را با چهره‌اى خون‌آلود دیدار کند.» [۱]
در واقع،تیرى که روز عاشورا بر سینۀ امام نشست،روز«سقیفه»بر کمان نهاده و رها شد و بسى قلبها را خون کرد و در کربلا نیز خون سید الشهدا«ع»را بر خاک ریخت.اگر آن بناى انحراف نخستین نبود،نیم قرن پس از وفات پیامبر،قلب فرزند پیامبر از سوى امّت او هدف قرار نمى‌گرفت.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 123.
- ↑ بحار الأنوار،ج 45،ص 52 و 53،مقتل الحسین،مقرّم،ص 351.