مصطفی طائی شمیرانی

مصطفی طائی شمیرانی متخلص به «بسیط« فرزند علی اکبر در سال 1318 شمسی در خانواده ای با فضل و دانش متولد شد. وی برادر کوچکتر مرتضی طائی شمیرانی است.

غزلیات بسیط، شیرین، روان و بدون پیرایه بوده است.

بسیط پس از مسافرت به ترکیه و زیارت مزار مولانا تصمیم گرفت از عشق مجازی به عشق حقیقی روی آورد و مهر و محبت معصومین علیهم السلام را پایه و اساس شعر و سروده‌های خود قرار دهد.

خون و شهادت:

ای کشته‌ای که زنده عدالت به نام توست		قائم قیام خلق ز فیض قیام توست
خصمت اگر که بنده زور است و زر ولی		آزادگی است مذهب و عزت مرام توست
تو یادگار شیر خدایی به کارزار		زیرا که ذوالفقار علی در نیام توست
بر تربت تو گر که برم سجده کفر نیست		چون ماوراء حدّ تصور مقام توست
خونی که جاری است به شریان دین حق		خون گلوی اصغر خشکیده کام توست
کی آرزوی روضه رضوان کند دگر		هر زائری که ساکن دارالسلام توست
جای تفاخر است بر ابنای روزگار		در مکتبی که خون و شهادت پیام توست
با نهضت تو دین نبی زنده شد بلی		این یک نمونه از اثر اهتمام توست
از یاد روزگار کجا می‌روی حسین		هر جا که می‌روم همه جا ذکر نام توست
کن پیروی«بسیط« ز راه کسی که او		سبط رسول باشد و سوم امام توست

شام عاشورا:

در همه عالم شبی چون شام عاشورا نبود		مثل آن شب هم شبی غمبار و جانفرسا نبود
چون دل کافر جهان آن شب سیاه و تیره بود		روشنی جز در حریم عترت طاها نبود
پاسدار خیمه آن شب حضرت عباس بود		آن‌که شیری همچو او در عرصه هیجا نبود
بود بر پا خیمه سلطان مظلومان حسین		روز دیگر ز آتش کین خیمه‌ای بر پا نبود
بود طفلی تشنه لب آن شب در آغوش رباب		لیک حلقومش نشان ناوک اعدا نبود
قاسم آن شب در کنار اکبر و عباس بود		در دلش هم ذره‌ای گویی غم فردا بود
چون‌که اکبر داشت عزم رفتن میدان جنگ		خاطری آشفته تر از خاطر لیلا نبود
جز حسین بن علی فردی در آن شب تا سحر		از برای وصل جانان مست و بی پروا نبود
کربلا هرگز ندارد یاد چون آن شب شبی		گر نبود آن شب دلی پر شور و پر غوغا نبود
دور گردون بس زنان نامور دیده«بسیط»		شیر زن اما کسی جز زینب کبری نبود

منابع

طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 266-267.