ابوالقاسم گرامی‌

ابو القاسم گرامی اقلیدی به سال 1314 ه. ش در شهر مقدس قم متولّد شد و سپس همراه پدر و مادر رحل اقامت در شهر ری افکندند. در سن 16 سالگی پدرش را از دست داد و به علت فقر شدید مالی از خواندن و نوشتن محروم گشت و به شغل خبّازی پرداخت. وی در سن بیست و سه سالگی و پس از پایان خدمت سربازی در حادثه‌ی آتش‌سوزی بینایی خود را از دست داد.

اولین شعرش را هنگام زیارت مرقد مطهّر حضرت رضا (ع) سروده و پس از آن به سیر و سلوک و طریق عرفان پرداخته است.

نائی نی، داستان عشق باز آورده است‌		نی از این رو، شرح عشق جانگذاز، آورده است
داستان جان‌فشانی، حسین بن علی‌		آتشی در سینه‌ی ارباب راز آورده است
قرّة العین علی، از کعبه تا دشت بلا		اهل بیت خویش را با مهد ناز آورده است
ناله‌ی جانسوز زینب، عصمت کبرای حق‌		کاروان عشق را در سوز و ساز آورده است
جان هفتاد و دو تن را تا کند قربان دوست‌		در منای نینوا روی نیاز آورده است
کربلا را تا که سنگ روضه‌ی مینو کند		همره خود، گلعذاران از حجاز آورده است
همچون جدّ خود حسین در عرصه‌ی معراج عشق‌		ذو الجناح خویش را در ترک و تاز آورده است
سینه کرد آماج پیکان، روز عاشورا حبیب‌		تا که شاه کربلا، بر جا نماز آورده است
ثانی شیر خدا، عباس سردار حسین‌		پرچم توحید را در اهتزاز آورده است

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1306.