عبد اللّه بن عباس

نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۴۶ توسط Esmaeili (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

عبدالله بن عباس از جمله کسانى بود که پس از تصمیم امام حسین(ع) براى رفتن به کوفه، تلاش مى‌کرد آن حضرت را از این سفر بازدارد و بى‌وفایى کوفیان را یادآورى مى‌کرد و چون کلماتش در اراده امام تاثیر نگذاشت، بشدت متاثر شد.[۱]

زندگینامهویرایش

ابن عباس، پسر عموى امیرالمومنین و پیامبر اکرم(ص) بود و از چهره‌هاى بارز مفسران اسلام محسوب مى‌شد که تفسیر را از حضرت على(ع) آموخته بود. مجالس ابن عباس، آمیخته به بحثهاى قرآنى بود.وى از بزرگان اسلام بود،اما نسبت به مواضع سیاسى او درباره عثمان و امویان و مسائل حکومت و خلافت، نظرهاى متناقضى ابراز شده است. به لحاظ علمى،به او «حبر امت» مى‌گفتند.در جنگهاى على(ع) در رکاب او بود، اما برخى آشفتگیها در عملکرد او دیده مى‌شود. وى در اواخر عمر نابینا شده بود.در سال ۶۸ هجرى، در فتنه پسر زبیر، در طائف درگذشت، در حالى که هفتاد سال عمر داشت. محمد حنفیه بر او نماز گزارد. [۲]

از کسانى بود که از شهادت سیدالشهدا پیشاپیش خبر داشت و روز عاشورا در مدینه بود و با دیدن خواب و تبدیل مشکى که داشت به خون، از کشته شدن حسین با خبر شد. [۳]

منبعویرایش

پی‌نوشتویرایش

  1. حیات الامام الحسین،ج ۳،ص ۲۵.
  2. براى شرح حال مفصل او از جمله ر.ک: «اعیان الشیعه»،ج ۸،ص ۵۵.«ابن عباس و مکانته فى التفسیر و المعارف الاخرى»از دکتر محمد باقر حجتى.
  3. امالى صدوق،ص ۴۸۰.