ابطح
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابطح منزلگاهی است که کاروان امام حسین(ع) قبل از خروج از مکه و عزیمت به کربلا از آنجا گذشتند.
معنا و مفهوم
ابطح به معنای زمین وسیعی است که در آنجا سنگریزه و ریگ قرار دارد.[۱] به دره پهن، مجرای فراخ، مسیل پهن، هموار و مسطح نیز ابطح گفته می‌شود.[۲]
محل جغرافیایی
ابطح محلی میان مکه و منا است و منطقه خیف بنی کنانه نیز در آنجا قرار دارد.[۳]
همسران منزلگاه ابطح
محل پیوستن نخستین یاران امام حسین(ع) به کاروان ایشان را این منزل دانسته‌اند. یزید بن ثبیط از اهالی بصره به همراه دو فرزندش عبدالله و عبیدالله، عامر بن مسلم عبدی و غلامش سالم بن ابولجعد، سیف بن مالک عبدی و ادهم بن امیه عبدی در روز هشتم ذی‌الحجه قبل از خروج اباعبدالله از مکه به ایشان رسیدند و تا کربلا امام خود را همراهی کردند.[۴] گفته شده که امام حسین(ع) شخصاً به استقبال آنها آمد و آنها گزارشی از اوضاع بصره به اطلاع ایشان رساندند.[۵]