هر که دارد هوس کرب و بلا بسم اللّه

این شعر که در چاووش‌خوانیهاى کاروانهاى مسافر کربلا خوانده مى‌شد،بر گرفته از کلام امام حسین«ع»هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى مسلخ عشق،کوفه و کربلاست:«الا...و من کان باذلا فینا مهجته موطّنا على لقاء اللّه نفسه فلیرحل معنا فانّى راحل مصبحا ان شاء اللّه» که دعوتى بود به آنکه هر کس آمادۀ فدا کردن خون و جان و مهیّاى دیدار خداست،سحرگاهان همراه امام حرکت کند.دعوت به خط شهادت و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد سید الشهدا«ع»،رمز این دل سپردن به کعبۀ عشق و مناى شهادت است.

هر که دارد هوس کرب و بلا،بسم الله هر که دارد سر همراهى ما،بسم الله

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 469-470.