لعنت بر یزید
از سنّتهاى شیعى،فرستادن درود و سلام بر حسین«ع»و لعنت بر قاتلان او هنگام آب نوشیدن است.لعن به معناى طرد از رحمت و دور کردن است.عرب،هرگاه کسى تمرّد مى‌کرد،او را از خود طرد مى‌کردند تا گناهان او دامن‌گیرشان نشود. [۱]
امام صادق علیه السلام،به نقل داود رقّى،آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد،سپس فرمود:لعنت خدا بر قاتل حسین،هرگز بنده‌اى نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند،مگر آنکه خداوند،براى او صد هزار حسنه مى‌نویسد و صد هزار سیّئه از او محو مى‌کند...:«ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الاّ کتب اللّه له مائة الف حسنة و حطّ عنه مائة الف سیّئة...» [۲]و این،جزء فرهنگ عاشورایى مردم شده است و بر سقّاخانه‌ها مى‌نویسند:«آبى بنوش و لعنت حق بر یزید کن».لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه‌سازان حادثۀ عاشورا و قتل امام حسین«ع»در زیارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است:
«اللّهم العن یزید خامسا و العن عبید اللّه بن زیاد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ابى سفیان و آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامة». [۳]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 392.