قتل صبر

قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند.در حدیث است که پیامبر«ص»کسى را اینگونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است،یعنى اینکه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد. به شهدا و اسیرانى که کشته مى‌شوند نیز«مصبور»گفته مى‌شود.در مورد حیواناتى که زجرکش مى‌شوند نیز به کار مى‌رود. از مظلومیّت سید الشهدا«ع»و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که حسین بن على«ع»را در حالى که هنوز رمق در بدن داشت،مورد ضربه‌هاى شمشیر و نیزه قرار دادند.امام سجاد«ع»بعنوان افشاگرى از ستم یزیدیان،در خطبه‌اى که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد،از جمله فرمود:«انا ابن من قتل صبرا و کفى بذلک فخرا» من پسر کسى هستم که به«قتل صبر»کشته شد و همین افتخار مرا بس!در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به«قتل صبر»کشت.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 353.