عمرو بن قیس

وى همراه پسر عمویش در منزلگاه قصر مقاتل با امام حسین«ع»دیدار کرد.امام او را به نصرت خویش فراخواند،لیکن هم او و هم پسر عمویش بهانه آوردند که:پیر مردیم و بدهکار و عیالمند،کالاهاى مردم نیز در دست ماست.نمى‌دانیم چه خواهد شد؟ مى‌ترسیم امانت مردم تباه شود!بدین گونه به امام،پاسخ سرد و ردّ دادند.حضرت نیز از آنان خواست که بروند،تا نداى یارى خواهى حضرت را در کربلا نشنوند،چون هر که مظلومیّت و تنهایى امام را ببیند و صدایش را بشنود امّا پاسخ ندهد و یارى نکند،سزاوار است که خداوند او را در دوزخ افکند.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 329.