عراق

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۰۰ توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «سرزمینى که سید الشهدا«ع»از حجاز به سوى آنجا رفت تا به دعوت کوفیان در مبارزه ب...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سرزمینى که سید الشهدا«ع»از حجاز به سوى آنجا رفت تا به دعوت کوفیان در مبارزه با یزید،پاسخ گوید و قبل از رسیدن به کوفه،در کربلا در محاصرۀ سپاه ابن زیاد به شهادت رسید.سرزمین عراق،بخصوص منطقۀ میان دجله و فرات،حاصلخیز و پرجمعیّت است.

وقتى سرزمین عراق،پیش از خلافت امیر المؤمنین«ع»فتح شد،با آل على«ع»آشنا گشت.

کسانى همچون ابن مسعود و عمار یاسر،پیشتر در آنجا فرماندار یا امیر لشکر بودند.پس از جنگ جمل که حضرت على«ع»کوفه را مقرّ خلافت خویش قرار داد،مردم آن منطقه بیشتر با آن حضرت و دودمانش آشنا شدند.از این رو معاویه و آل مروان مى‌کوشیدند تا تشیع و ریشه‌هاى گرایش به خاندان نبوّت را در آن سرزمین بخشکانند. [۱] همواره میان شامیان و عراقیان،نزاع و کینه بوده است.پس از شهادت امیر المؤمنین«ع»در دوران امام حسن مجتبى این منطقه نیز-به دنبال قرار داد صلح-در اختیار امویان قرار گرفت و آنان بشدّت،هواداران على«ع»را سرکوب مى‌کردند.

عراق،همواره منطقه‌اى آشفته و متزلزل بوده و بین قدرتها دست به دست مى‌گشته است.مردم آن نیز از یک رفتار متذبذب و متغیّر برخوردار بودند. در عین حال،در آن روزگار،قلب کشور اسلامى و مرکزى براى نیروهاى انسانى و سربازان رزمى و ثروت و مال بود و پایگاهى براى لشکر محسوب مى‌شد. [۲] بخصوص کوفه در شهرهاى عراق، موقعیّت ویژه‌ترى داشت و همواره در کشمکشهاى سیاسى و مبارزاتى،از پایگاههاى مهمّ بود.حتّى در جریانهاى سیاسى پس از عاشورا نیز،مثل خروج مختار و بروز شورشهاى مختلف بر ضدّ امویان نقش عمده داشت.شاید به خاطر این دلایل بود که امام حسین«ع» پس از اقامت چندماهه در مکّه،تصمیم گرفت به سرزمین عراق رود و نداى کوفیان را لبّیک گوید،بخصوص که شیعیان او و پدرش على«ع»در کوفه فراوان بودند و نامه‌هاى دعوت بسیارى براى امام نوشتند.در روایاتى پیشگویى شهادت آن حضرت در سرزمین عراق نیز آمده است،از جمله:رسول خدا«ص»به حسین بن على«ع»فرموده بود:«انّک ستساق الى العراق و هى ارض قد التقى بها النبیّون و اوصیاء النبیّین،و هى ارض تدعى عمورا،و انّک تستشهد بها و یستشهد معک جماعة من اصحابک...». [۳] بزودى به سوى عراق سوق داده خواهى شد،آنجا سرزمینى است که پیامبران و اوصیاء پیامبران در آن با هم برخورد کرده‌اند،و آن سرزمینى است که«عمورا»هم خوانده مى‌شود،تو در آن سرزمین شهید خواهى شد و همراه تو نیز،گروهى از یارانت به شهادت خواهند رسید.

حضرت على«ع»نیز در برخى سخنان خویش،از اهل عراق،بعنوان افرادى که در حمایت حق،کوتاهى مى‌کنند،سخنان نکوهش کننده‌اى دارد. [۴] اکنون عراق،از کشورهاى اسلامى در خاورمیانه است و مرقد شش امام شیعه در چهار شهر عراق قرار دارد:کربلا(مدفن امام حسین)نجف(مزار امیر المؤمنین)کاظمین(حرم امام کاظم و امام جواد)سامرّاء(حرم امام هادى و امام عسکرى).حوزۀ علمیۀ دیر پاى نجف اشرف نیز در این کشور است. [۵]




جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 309-310.

  1. تاریخ الشیعة،مظفّرى،ص 67.
  2. حیاة الامام الحسین بن على،ج 3،ص 11.
  3. بحار الأنوار،ج 45،ص 80.
  4. نهج البلاغه،صبحى صالح،خطبۀ 71.
  5. دربارۀ تاریخ معاصر عراق ر.ک:«لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث»،على الوردى(6 جلد).