شیعۀ امام حسین «ع»

شیعه یعنى پیرو.پیروى در فکر،عمل،اخلاق،مواضع سیاسى و عقاید دینى.گرچه شیعۀ حسین،شیعۀ على و ائمه دیگر علیهم السلام نیز هست و تشیّع،در خط ائمه و اهل بیت بودن است،امّا حسین بن على«ع»در ابعاد خاصّى که زندگى و جانش را بر سر آنها نهاد،حالت الگویى دارد و اسوه است.آن حضرت،براى احیاء دین قیام کرد و خود را فداى راه خدا ساخت.شیعۀ او نیز باید اینگونه باشد. شیعۀ سید الشهدا،باید در خصلتهایى و اعمالى چون: خودسازى،خداترسى،گناه گریزى،تقوا،اطاعت امر خدا،امر به معروف و نهى از منکر،اقامه و احیاء نماز،تلاش در مسیر رضاى حق،جود و کرامت،عزّت نفس، گریز از ذلّت و زبونى و سازش با طاغوتها و حکومتهاى ستم،مبارزه با باطل،جهاد و شهادت،روحیۀ ایثار و شهادت طلبى،قاطعیّت و صلابت در راه عقیده و...به آن پیشواى شهید تأسّى کند.این،راه حسین و راه پدران و فرزندان حسین است و شیعگى یعنى دین‌دارى و ورع.

شیعه باید آبها را گل کند خطّ سوّم را به خون کامل کند خط سوّم خطّ سرخ اولیاست کربلا بارزترین منظور ماست شیعه یعنى تشنۀ جام بلا شیعگى یعنى قیام کربلا شیعه یعنى بازتاب آسمان بر سر نى جلوۀ رنگین کمان از لب نى بشنوم صوت تو را صوت«انّى لا ارى الموت»تو را شیعه یعنى امتزاج ناز و نور شیعه یعنى رأس خونین در تنور شیعه یعنى هفت وادى اضطراب شیعه یعنى تشنگى در شطّ آب

از انبوه روایات مربوط به اوصاف شیعه،تنها به یکى اشاره مى‌کنیم،از امام صادق«ع» که به مفضّل فرمود:از فرومایگان بپرهیز،چرا که شیعۀ على«ع»شکم و شهوت خود را حفظ مى‌کنند و اهل جهادند و تلاش براى خدا:«انّما شیعة علىّ من عفّ بطنه و فرجه و اشتدّ جهاده و عمل لخالقه و رجا ثوابه و خاف عقابه فاذا رأیت اولئک فاولئک شیعة جعفر».

محبّتى که در دل شیعیان و دوستداران شهید کربلاست،بجاست که آنان را به همرنگى و همسویى و سنخیّت فکرى،اخلاقى و عملى با مولایشان بکشد و در گفتار و کردار، شیعه حسین باشند،نه تنها در ادّعا و شعار.خود امام«ع»نیز هنگام حرکت از مکّه به سوى کربلا،کسانى را به همراهى خویش در این سفر مقدّس و نهضت خدایى دعوت کرد که اهل فدا کردن جان در راه ائمّه که راه خداست باشند و شوق دیدار الهى در دلشان باشد:

«من کان فینا باذلا مهجته موطّنا على لقاء اللّه نفسه فلیرحل معنا...».

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 264-265.