ابراهیم بن حصین ازدی
از شهدای کربلا و اصحاب دلاور امام حسین (ع) بود؛ از جمله کسانی که سیدالشهداء (ع) در لحظات تنهایی، نام برخی از یاران را می برده و صدا می زده است : « وَ یا إ براهیمَ بنَ الحَصین ... ».
رجز او در میدان نبرد چنین بود :
اَضرِبُ مِنکم مَفصَلا وَ ساقا
لِیهرَقَ الیومُ دَمی اِهراقا
وَ یرزَقَ المَوتَ أبُو إ سحاقا
أعنی بَنِی الفاجِرَةِ الفُساقا
وی بعد از ظهر عاشورا در کنار امام حسین (ع) به شهادت رسید.[۱]
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص35.
پی نوشت
- ↑ دایرة المعارف تشیع ، ج 1 ، ص 271 .