ابراهیم بن حصین ازدی

از شهدای کربلا و اصحاب دلاور امام حسین (ع) بود؛ از جمله کسانی که سیدالشهداء (ع) در لحظات تنهایی، نام برخی از یاران را می برده و صدا می زده است : « وَ یا إ براهیمَ بنَ الحَصین ... ».

رجز او در میدان نبرد چنین بود :

اَضرِبُ مِنکم مَفصَلا وَ ساقا

لِیهرَقَ الیومُ دَمی اِهراقا

وَ یرزَقَ المَوتَ أبُو إ سحاقا

أعنی بَنِی الفاجِرَةِ الفُساقا

وی بعد از ظهر عاشورا در کنار امام حسین (ع) به شهادت رسید.

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص35.