انیس بن معقل اصبحی
انیس بن معقل اصبحی قحطانی یمنی از قبیله اصبح است. اصبحیان منسوب به اصباح، از اعراب قحطانی هستند که در جنوب شبه‌جزیره زندگی می‌کردند. برخی محل زندگی آنان را در یمن دانسته‌اند. انیس از همان قبیله‌ای بود که خولی یکی از قاتلان امام به آن تعلق داشت.
انیس به خلاف خولی و به رغم آگاهی از شهادت خویش، پس از شهادت مسلم از کوفه خارج شد و در یکی از منازل بین راه مکه به کربلا به امام پیوست. او مردی دلیر و رزمنده‌ای شجاع و سوارکاری ماهر بود.
انیس بعد از نماز ظهر عاشورا و پس از شهادت جون غلام ابوذر، با کسب اجازه از امام به میدان شتافت و در حالی که می‌جنگید، رجز می‌خواند: [۱]
اَنَا اَنیس‌ُ وَ اَنَا ابْن‌ُ مَعْقِل | ||
اَعْلو بِها الْهامات‌ِ وَسْط‌َ القَسْطِل | ||
وَ فی یمینی نَصْل‌ُ سَیف‌ٍ مُصْقَل‌ْ | ||
عَن‌ِ الْحُسَین‌ِ الْماجِدُ الْمُفَضّل | ||
اِبْن‌ِ رَسـول‌ِ الله خَیرُ مُـرْسَل‌ٍ |
من انیس فرزند معقل هستم. دو دستم تیغ آهنی‌ِ شمشیرِ صیغل داده شده است.
در وسط گرد و غبار میدان جنگ سرها را با آن می‌زنم. از حسین صاحب مجد و بزرگواری دفاع می‌کنم.
او فرزند رسول خدا بهترین پیامبران است.
انیس پس از نبردی شجاعانه به شهادت رسید.
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. [۲]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 387-388.
پی نوشت
- ↑ الفتوح، ج5، ص198-199.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : الفتوح، ج5، ص198؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص19؛ اللهوف، ص47؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص111،103؛ اعیان الشیعه، ج3، ص507؛ انصار الحسین (ع)، ص97؛ وسیله الدارین، ص105؛ تنقیح المقال، ج1، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص85-86؛ قاموس الرجال، ج4، ص76؛ حدائق الوردیه، ص104؛ نفس المهموم، ص133؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص132.