محمد آزادگان (واصل)

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محمد آزادگان
پرونده:اندازه تصویر =
زادروز 1300 ه.ش
قم
تخلص واصل
مدرک تحصیلی ششم ابتدایى


«محمد آزادگان متخلص به(واصل)فرزند حسین در سال 1300 هجرى شمسى در شهر قم قدم به عرصۀ حیات گذاشت.تحصیلات خود را تا ششم ابتدایى بیشتر نتوانست ادامه دهد و از تحصیل باز ماند و به شغل آزاد پرداخت و به درودگرى و مبل‌سازى اشتغال ورزید و مدت دو سال در این حرفه کار کرد و مهارت یافت و در ضمن کار روزانه به فراگرفتن مقدمات عربى پرداخت و پس از خدمات نظام به همان کار مشغول شد و در حال حاضر با چوب، کارهاى ظریف و هنرى مى‌سازد.(واصل)در 38 سالگى ذوق و قریحۀ شعرى در او بیدار گشت و با شرکت در انجمن‌هاى ادبى طبع شعرش شکوفایى یافت.وى در انواع شعر طبع آزمایى مى‌کند و بیشتر اشعارش در مدایح و مراثى ائمّۀ اطهار(ع)است و غزلیاتش جنبۀ اخلاقى و پندآمیز دارد.» [۱]

وى مردى است به معناى واقعى کلمه متدین و متعهد به مبانى اسلام و انقلاب و در اشعار آیینى او مفاهیم ارزشى موج مى‌زند.«خون‌هایى که تا رستاخیز مى‌جوشد»از مجموعه شعرهایى است که تاکنون از او چاپ و منتشر شده است.واصل را باید از پیش‌کسوتان شعر آیینى معاصر به شمار آورد اگرچه در شعر مقاومت نیز داراى تجربه‌هاى موفّقى است.

مقصود شاه دین

فکر تو واژگونه و پندار تو خطاست کرده عبادت بت و پنداشتى خداست
تو بندۀ هوى و حسین عاشق خدا آزادگى،عزیز من!از بندگى جداست
از نهضت حسین بخوان مقصد حسین کان رادمرد را چه ازین کار مدّعاست
جان داد و،تن نداد به ذلّت که تا ابد این نکته را بداند هرکس به هر کجاست:
تن دادنِ به ذلت و تعظیم زور و زر از دین ما جدا و به آیین ما خطاست
تکریم طاغیان و پرستش به غیر حق معمول جاهلیّت و خود سیر قهقراست
در بندِ بندگى و کشى بارِ ظلم و زور فریاد یا حسین کشى کاین حسین ماست!
خود مى‌کُشى مرام حسین و،همى زنى زنجیر و طبل و بوق که مقتول اشقیاست...
از آن بزرگ نهضت و از این مهین قیام مقصود شاه دین نه همین ماتم و عزاست
آرى حسین زادۀ آزادۀ على‌ست آرى حسین مقصد و منظور مصطفى‌ست
در راه راحت بشر از یوغ بندگى شاهنشهى که رأس شریفش به نیزه‌هاست
بگذشت زان چه بود سِوى اللّه و،زد علَم آنجا که از مقام علا فوق ماسواست...
(واصل)!بس‌ست اگرچه نمى‌خشکد این قلم از شعلۀ زبان تو هم آتشى به پاست [۲]


منابع

محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 528-529.

پی نوشت

  1. سخنوران نامى معاصر ایران،ج 6،ص 3817.
  2. خون‌هایى که تا رستاخیز مى‌جوشد،محمد آزادگان(واصل)،ص 65 و 66.