کاووس حسن لی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
کاووس حسن لی (١٣٤١ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
| کاووس حسن لی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٤١ ه. ش خرم بید - استان فارس |
| لقب | فلق |
| کتاب‌ها | «من ماه تابانم» و «سلسله موی دوست» |
زندگینامه
کاووس حسن لی متخلّص به «فلق» به سال ١٣٤١ ه. ش در قنات نو «بن گشت» از روستاهای خرم بید به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را در همانجا گذراند. سپس وارد دانشسرای آباده شد. حسن لی تحصیلات خود را در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه شیراز ادامه داد و فارغ‌التحصیل گردید. وی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز و چند دانشگاه دیگر مشغول تدریس بوده‌است.
حسنعلی از سال ١٣٦٠ ه. ش در روزنامه‌ها و مجلات به نوشتن مقالات و نشر اشعار خود پرداخته‌است.[۱]
وی قالب‌های کلاسیک و سپید را در سرودن شعر آزموده‌است.
آثار شاعر
از آثار او می‌توان:«من ماه تابانم»، «سلسله موی دوست» و هم چنین بیش از سی مقاله علمی در مجله‌های ادبی و علمی کشور نام برد.
اشعار
آخرین دیدار
| آسمان کربلا آن روز آتشبار بود | آن زمین سوخته دریایی از اسرار بود | |
| کوچه‌های آسمان پر بود از بوی عطش | آب هم چشم انتظار لحظه‌ی ایثار بود | |
| پیچ و تابی داشت آب دجله از شلاق شرم | چرخ بی‌تقصیر هم در حال استغفار بود | |
| با طلوع زخم یاران تشنگی از یاد رفت | دشمن از بیچارگی با مشک در پیکار بود | |
| پایه‌های عرش می‌لرزید، آن ساعت که دید | بین ماه و مهر تابان، آخرین دیدار بود | |
| ذو الجناح از عرصه بر می‌گشت امّا جای گل | گوئیا صد کوه غم این بار بر او بار بود | |
| در میان آتش و خون باغی از گل می‌شکفت | دستی از اعجاز بی‌تردید در این کار بود | |
| سینه‌ی شب را فلق بشکافت روز از نو دمید | روزگار عشق، ورنه، روزگاری تار بود [۲] |