ام وهب همسر عبدالله بن عمیر کلبی
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | امّ‌وهب (هانیه) |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | تنها شهید زن در نبرد عاشورا در کربلا |
امّ‌وهب (هانیه)، تنها زنی که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.[۱]
زندگینامه
ام وهب دختر عبد از تیره نمر بن قاسط بود که با همسرش عبدالله بن عمیر بن عباس بن عبد قیس بن عُلیم بن جناب کلبی عُلیمی، کنار چاه جُعد در محله بنی همدان در کوفه زندگی می‌کرد. امّ‌وهب از شیعیان خالص امام حسین(ع) به شمار می‌رفت.
نقش در واقعه کربلا
ام وهب پس از شهادت همسرش، عبدالله، عمودی برداشت، نزد شوهر خود رفت و گفت: «پدر و مادرم به فدایت! در راه این خاندان پاک جهاد کن و لحظه‌ای آرام نگیر.»
عبدالله بار دیگر به میدان شتافت و کارزاری سخت نمود و پس از بهلاکت چند نفر در اثر حمله گروهی از سپاه پسر سعد با ضربه هانی بن ثبیت حضرمی بر خاک افتاد و شهید شد.
اُمّ‌وهب خود را بر سر جسد شوهرش رساند و چهره او را که خاک و خون پوشانده بود، با دست پاک کرد و گفت: «عبدالله! بهشت بر تو گوارا باد. از خدایی که بهشت را بر تو ارزانی داشت، می‌خواهم مرا نیز در آنجا مصاحب تو گرداند.»
شمر به یکی از غلامانش به نام رستم دستور داد که این بانو را بکشد و او با عمودی که بر سرش کوبید، به شهادت رساند و در کنار شوهرش برخاک افتاد.
عبدالله به هنگام شهادت ۳۰ سال و همسرش ۲۰ ساله بوده‌است.
جستار وابسته
منبع
پی نوشت
- ↑ انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶– ۲۰۰۰ م.، ج۳، ص۱۹۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۶؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: ۱۳۸۵- ۱۳۸۶ ه ق.، ج4، ص۶۸-۶۹، ۲۰۲؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۸۱-۱۸۲؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: ۱۴۰۵ ﻫ ق / ۱۹۸۴ م، ج۷، ص۱۸۷؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۲۰۱؛ اعلام النساء المؤمنات، کحاله، عمر رضا، بیروت: مؤسسأالرساله، ۱۳۹۷ ﻫ ق.، ج۵، ص۲۹۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۴، ص۳۲۰، ج۴۵، ص۱۷؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۸۴.