شقوق

به معناى ناحیه‌ها.نام یکى از منزلگاههاى میان مکّه و کوفه.این محل نزدیک کوفه و متعلّق به بنى اسد بوده و برکۀ آب و چاهى داشته که محل فرود آمدن کاروانها بوده است.

در این محل،سید الشهدا«ع»با مردى از اهل کوفه بر خورد که از آن شهر مى‌آمد.اوضاع کوفه را از او پرسید.وقتى شنید که مردم بر ضدّ او اجتماع کرده‌اند،اشعارى خواند که با این مطلع آغاز مى‌شود:

فان تکن الدّنیا تعدّ نفیسة فدار ثواب اللّه اعلى و انبل

(اگر دنیا ارزشمند به حساب آید،خانۀ پاداش الهى،برتر و بهتر است...).

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 255.