نیکی کدی

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نیکی کدی
نیکی آر کدی.jpg
متولد 1930
نیویورک

نیکی آر. کدی (به انگلیسی:  Nikki R. Keddie) (زاده 1930 میلادی) نویسنده، شرق شناس و ایران شناس آمریکایی است. او سال‌ها به تدریس تاریخ ایران و خاورمیانه در "دانشگاه کالیفرنیا" اشتغال داشت و کتابها و مقالات متعددی درباره‌ی ایران خصوصا ایران پس از انقلاب اسلامی نگاشته است.

آثار

ان‍ق‍لاب‌ ای‍ران‌ در چ‍ش‍م‌ان‍داز ت‍طب‍ی‍ق‍ی‌ (ب‍ررس‍ی‌ ت‍طب‍ی‍ق‍ی‌ ان‍ق‍لاب‌ م‍ش‍روطی‍ت‌ و ان‍ق‍لاب‌ اس‍لام‍ی‌)

ریشه های انقلاب ایران

نتایج انقلاب ایران

ایران دوران قاجار و برآمدن رضاخان

براندازی دموکراسی ایران

گ‍ف‍ت‍م‍ان‌ س‍ی‍اس‍ی‌ ش‍ی‍ع‍ه‌ و ان‍ق‍لاب‌ اس‍لام‍ی‌ ای‍ران‌

جوایز و افتخارات[۱]

1994 عضویت در آکادمی هنر و علوم آمریکا

2001 دریافت مدرک مربی‌گری از انجمن مطالعات خاورمیانه و عضویت در آن انجمن در سال 2003

2002 دریافت جایزه از اتحادیه تاریخی آمریکا

2002 دریافت جایزه تاریخ ایران از موسسه دانش نامه ایرانیکا

2004 دریافت جایزه بالزان

2008 دریافت جایزه از انجمن بین المللی دانشجویان ایران

تعزیه، روضه خوانی و کارکرد آنها در آثار

کدی در کتاب ریشه های انقلاب ایران[۲] اشاره کوتاهی به روضه خوانی و مجالس مذهبی زنانه کرده است. او بر وجه مردمی مجالس و مراسم مذهبی که زمینه ساز تاثیرگذاری آنها در حیات اجتماعی ایرانیان شده است نیز تاکید میکند. این کتاب که یکی از نخستین کتابهای تحلیلی درباره ی انقلاب اسلامی ایران است در سال 1981 منتشر شد و "عبدالرحمن گواهی"[۳] آن را به فارسی ترجمه کرده است. در این کتاب کدی با اشاره به مراسم عزاداری محرم و تعزیه، تحلیلی از جایگاه تعزیه در جامعه ی ایرانی ارایه داده است. او به کارکرد التیام بخشی عاطفی تعزیه به ویژه برای زنان اشاره کرده و همچنین از کارکردهای سیاسی اجتماعی این هنر نمایشی در مقاطع حساس سخن گفته است:

"هنگامی که آرامش سیاسی برقرار است این نمایشنامه ها بیش تر به صورت مفری برای ابراز احساسات علیه ممنوعیتهای جنسی، سیاسی و شخصی است اما هنگاهی که شرایط جامعه بحرانی می شوند، توجه مردم بیش تر به سمت مفاسد اجتماعی و بی عدالتی و ضرورت مبازره علیه آنها جلب شده و نمایش نامه ها و روضه خوانی ها بیش تر به یک تریبون سیاسی به منظور بیان این قبیل مطالب در می آید"

او در کتاب ایران دوره‌ی قاجار و برآمدن رضاخان[۴] نیز وضعیت و جایگاه تعزیه را به عنوان شکلی از فرهنگ عمومی در ایران دوره قاجار اشاره کرده و آن را واجد تاثیرگذاری و اهمیتی بیش تر از فرهنگ درباری در میان اکثر مردم دانسته است.



منابع


پی نوشت

  1. Reward and Honor
  2. کدی 1981
  3. کدی 1369
  4. کدی 1999