شیما تقیان پور

شیما تقیان پور فرزند صمد به سال 1351 ه. ش در قزوین دیده به جهان گشود. بعد از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاه خود توانست از دانشگاه آزاد تاکستان در رشته‌ی الهیات لیسانس بگیرد.

از تقیان پور تاکنون دفتر شعری با نام «مویرگ‌های باران» چاپ و منتشر شده است. وی از شاعره‌های غزل‌سرای معاصر است و هم اکنون در صدا و سیمای استان قزوین به کار نویسندگی برنامه اشتغال دارد.

آتش:

زمین تا کران در خون، تمام آسمان آتش‌		و دشتی زیر پای شب، در آن صد کهکشان، آتش
زمین و آسمان در هم گره خوردند و پیچیدند		که برپا کرده‌ای صدها هزاران کهکشان، آتش
«سرت بر نیزه‌ها روئیده، خواندی یک غزل گل را»		سراسر عشق و آینه، بمان در خون بخوان، آتش
به طوفان می‌زنی هر شب، تو هفتاد و دو کشتی را		میان باد می‌رقصد، فقط یک بادبان، آتش
دو بال سرخ روئیدند، جای دستهای سبز		کنار علقمه غلطید، صدها آسمان، آتش

غریبی خیمه زد بر دشت و زینب این سوی میدان‌

برادر آن طرف مانده و دشتی در میان آتش

آب و التهاب:

طرح دستی روی آب افتاده بود		عشق هم در التهاب افتاده بود
دستهای سبز بوی یاس داشت‌		رونق از گل از گلاب افتاده بود
تا به او شاید رساند خویش را		آب هم در پیچ و تاب افتاده بود
با طلوع آفتاب صورتش‌		در دل شب اضطراب افتاده بود
خیمه‌ها در زمهریر درد سوخت‌		ز آسمانها آفتاب افتاده بود
چشمه‌های تب زده در انتظار		دستِ سقّا روی آب افتاده بود

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1679.