فاجعه الطف؛ ابعادها، ثمراتها، توقیتها بحث تحلیلی فی النهضت الحسینیه و دورها فی وضوح الحقیقت الدینیه

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۰۵ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سید محمّد سعید طباطبائی حکیم. چاپ دوم: نجف، مؤسسة الحکمة للثّقافة الاسلامیة، 1430. 654 ص، وزیری.


مقدمه، سه مقصد، یک خاتمه و شش ملحق، ساختار این اثر را تشکیل می‌دهد و در آن به صورت توصیفی-تحلیلی به قیام سیدالشهداء-ع- و دستاوردهای آن پرداخته شده است. بعضی مطالب کتاب ربط وثیق با موضوع و با یکدیگر ندارد و موجب شده است که نظریات نویسنده در لابلای آن کمرنگ شود.


مقذمهٔ کتاب اختصاص بدین مطلب دارد که قیام سیدالشهداء الهی است، نه بشری. بدین معنا که آن حضرت در پی محاسبات مادّی و پیروزی نبود، بلکه می‌دانست که در این قیام به شهادت می‌رسد و مأمور به آن بود و روایاتی بسیار دراین‌باره وجود دارد.


در مقصد اوّل با عنوان «فى أبعاد فاجعة الطف و عمقها و ردود الفعل المباشرة لها»، نخست از جنایت‌هایی که در عاشورا رخ داد، مانند کشتن امام حسین و خانواده و یارانش و پایمال کردن اجساد و شکستن حرمت خانوادهٔ آن حضرت، و سپس از اظهار پشیمانی کسانی که در این فاجعه دخالت داشتند و یا در برابرش سکوت کردند، سخن رفته است.


مقصد دوم ذیل عنوان «فی ثمرات فاجعة الطف و فوائدها»، دربارهٔ دستاوردهای قیام امام حسین است و تقسیم آن به دینی و شیعی (مذهبی). به دیدهٔ نویسنده، از جمله دستاوردهای دینی قیام آن حضرت این است که دین را از خطر تحریف نجات داد، و از دستاوردهای مذهبی آن یکی این بود که زبان تشیع را برای دفاع از کیان خود گشود.


«فی توقیت فاجعة الطف»، عنوان مقصد سوم کتاب است و به استثنایی بودن قیام امام حسین اختصاص دارد. نویسنده در این بحث عهده‌دار اثبات این مطلب شده است که فرصتی که برای آن حضرت فراهم شد، برای دیگر پیشوایان فراهم نبود.


خاتمهٔ کتاب در دو فصل، توضیح این نکته است که نهضت سیدالشهداء دین را احیا کرد و ما نیز باید این نهضت را زنده نگاه داریم. پایان بخش کتاب، ملحقات آن است و شامل خطبه‌های حضرت فاطمه -س- و حضرت زینب -س- و امام سجاد -ع- و روایت قدامة بن زائدة از امام سجاد در تأکید بر زیارت امام حسین.


گفتنی است نویسنده از تحقیقات دربارهٔ امام حسین در پنجاههٔ اخیر به زبان فارسی، بی‌اطلاع بوده و گاهی با قاطعیت داوری‌هایی کرده که در آن‌ها بحث است.


منابع

کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السلام، محمد اسفندیاری، ص 247-248.

پی نوشت