المؤید فی الدین
| المؤید فی الدین | |
|---|---|
| زادروز | 390 ه. ق. شیراز |
| مرگ | 470 ه. ق. |
| پیشه | دانشمندی یگانه و شخصیتی ممتاز و برجسته، نام‌آوری از رجال علم و ادب و نابغه‌ای در علوم عربیّت و شاعری دستی توانا |
| کتاب‌ها | «مجالس المؤیدیه»، «دیوان المؤید»، «سیرة المؤید» و «شرح المعاد» |
هبة اللّه موسی بن داود شیرازی، المؤید فی الدّین، داعی الدعاة، دانشمندی یگانه و شخصیتی ممتاز و برجسته، نام‌آوری از رجال علم و ادب و نابغه‌ای در علوم عربیّت است. اگرچه در سرزمین فارس دیده به جهان گشوده و در همان سامان بالید، لکن بهره‌ی وافری از لغت عرب برده و در شعر و شاعری دستی توانا یافته است.
از ابتدای جوانی، مبلّغ مرام و مسلک فاطمیان بوده و در راه تبلیغ، گامهای وسیعی برداشته و در راه عقیده‌اش شدائد و سختی فراوان دیده اما همواره رنج و بلا را به جان می‌خرید و در تبلیغ مرام و مسلک خود هرگونه مصیبتی را ناچیز می‌شمرد.
وی به سال 390 ه. ق. در شیراز متولد شد. و همانجا نشو و نما یافت و در سال 429 هجری راهی اهواز گشته و پس از آن به حلّه و مصر سفر کرد و تا پایان عمر که به سال 470 هجری بود در آنجا زیست.
شاعر بزرگوار چند اثر علمی از خود به جای نهاده که گواه قدرت او در بحث و مناظره، وفور اطلاعات او در مسائل و احکام و عمق دانش و بینش او در معرفت نکته‌ها و اسرار کتاب و سنت است. تألیفات او عبارتند از: «مجالس المؤیدیه»، «دیوان المؤید»، «سیرة المؤید»، «شرح المعاد» و ...
شرح‌حال شاعر به قلم خود در کتابی به نام سیره بین سالهای 429- 450 نوشته شده که در مصر به چاپ رسیده است. [۱]
1- نکسوا ویلهم ببابل جهراجمل ذا وراءها تفصیل
2- أهل بیت علیهم نزل الذّکرو فیه التّحریم و التّحلیل
3- هم أمان من العمی و صراطمستقیم لنا و ظلّ ظلیل [۲]
1- وای بر آنها، که در نینوا، اساس دین را واژگون نمودند، این مجملی گواه بر حدیث مفصّل است.
2- اینان خاندانی هستند که قرآن بر آنان با احکام حلال و حرام، نازل شد.
3- آنان درمان کوری و جهالت هستند و در راه راست، سایه‌ی گسترده‌ای بر سر همگانند.
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:253.