کرده امام حسین(ع)

کرده و کرد،قطعه زمینى که کناره‌هاى آن را بلند کرده باشند و در میان آن سبزى بکارند یا زراعت دیگرى کنند.زمینى که براى کاشتن سبزى یا میوه درست کنند و در آن چیزى بکارند. در قدیم،رسم بوده که کشاورزان،زمینهاى مزروعى خود را کرده بندى( قسمت‌بندى)مى‌کردند و یک کرده را به نام امام حسین«ع»مى‌کاشتند و در آخر سال حساب مى‌کردند و درآمد آن را به یکى از تکایاى شهر مى‌پرداختند تا به مصرف سوگوارى خامس آل عبا برسد. این نوعى موقوفه‌سازى براى سید الشهدا«ع»بود و بودجۀ مردمى که مخارج تکایا و سوگواریها را تأمین مى‌کرد،بعلاوه به کشاورزى و محصول زارعین هم برکت مى‌داد و آنان امام حسین«ع»یا ابا الفضل«ع»را در زمین و زراعت خویش،شریک و سهیم مى‌کردند و نشانۀ نوعى محبّت و ولایت نسبت به خاندان رسول خدا«ص»بود.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 370.