دار الاماره

دارالاماره، مقرّ استاندار و فرماندار، خانۀ امیر، حاکم‌نشین، ارگ و ارگ حکومتى است.

در شهرهایى که امیر و حاکم، آنجا حضور داشتند، اغلب کنار مسجد جامع شهر، مقرّ امارت و قصر حکومتى ساخته مى‌شد، تا براى اقامۀ نماز جمعه و ایراد خطبه، فاصله‌اى نباشد.

ورود اسرای کربلا به کوفه

در کوفه محل استقرار ابن زیاد را دارالاماره مى‌گفتند و مجالس عمومى را در مسجد جامع برگزار مى‌کردند. اسراى اهل بیت را در کوفه وارد آن مجلس عمومى ساختند و آن گفتگوها میان ابن زیاد و عترت طاهره پیش آمد. در همین قصر که نامش «طمار»بوده، مسلم بن عقیل و هانى را به دستور ابن زیاد شهید کردند.

تاریخچه مسجد کوفه

ساختمان دارالاماره کوفه، بعنوان قدیمى‌ترین بناى دولتى در اسلام، به دست سعد بن ابى وقاص انجام گرفت. «آثار کوفۀ قدیم، از جمله دار الاماره از بین رفته و تنها بقایایى از مسجد جامع وجود دارد. ادارۀ آثار باستانى عراق، با تلاشهاى زیاد، پایه‌هاى آن را با حفّاریها پیدا کرد. علایم نشان مى‌دهد که دار الاماره، چهار دیوار به طول ۱۷۰ متر داشته که ارتفاع متوسط آن ۱۴ متر بوده و هر دیوار از ضلع خارجى به ۶ برج نیم‌دایره متّصل بوده و فاصلۀ هر برج با دیگرى ۲۴.۶ متر و ارتفاع آنها حدود ۲۰ متر بوده‌است. بناى محکم قصر و نوع مهندسى آن، دارالاماره را از هجوم خارجى مصون مى‌داشته است. کنار برخى درهاى اصلى آن نیز اتاقهایى بعنوان زندان و مطبخ بوده‌است.»

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۷۱.