فوز
فوز، رستگارى و کامیابى و رسیدن به خواسته دل است.
مفهوم
در فرهنگ دینى و روایات، «فوز»و «فوز عظیم» براى کسانى داشته شده که به بهشت دست یابند. مطیع خدا و رسول خدا باشند، متمسک به اهل بیت بوده ولایت آنان را داشته باشند، از سی ئات نجات یابند،اهل خلوص در عبادت،معرفت و اهل عبادت باشند و...کامیابى عمده براى اولیاء خدا دستیابى به رضاى الهى و سعادت آخرت است(الآخرة فوز الس عداء) [۱] و این در سایۀ جهاد و شهادت است. وقتى امیر المؤمنین(ع) ضربت خورد، «فزت و رب الکعبه» سر داد، چرا که شهادتش، بار یافتن به قرب الهى بود و پایانى افتخارآمیز براى یک زندگى سراسر ایمان، جهاد و حق طلبى.
رستگاری شهدای کربلا
در زیارتنامه‌ها، خطاب به اباعبدالله(ع) و شهداى کربلا و یاران امام، مکر ر تعبیر «فزتم فوزا عظیما»به کار رفته است. زائر نیز آرزو مى‌کند کاش همراه آنان بود تا چون آنان به فوز و کامیابى عظیم مى‌رسید«فزتم فوزا عظیما فیا لیتنى کنت معکم فافوز معکم-زیارت وارث»و در زیارت او ل رجب خطاب به شهداى کربلا مى‌خوانیم:«فزتم و الله فوزا عظیما یا لیتنى کنت معکم فافوز فوزا عظیما...اشهد ان کم الشهداء و السعداء و ان کم الفائزون فى درجات العلى». [۲]
شهداى کربلا از آن رو کامیاب و رستگارند که جان خویش را با خدا معامله کردند و بهشت الهى رسیدند. مطیع امر مولاى خود بودند،جهادشان خالصانه و در راه ولایت و رهبرى بود.گرچه جان دادند،ام ا به سعادت ابدى رسیدند و چه کامیابى از این برتر؟ عاشورا از این جهت نیز آموزگار فائزان و رستگاران است.