داوود فتحعلی بیگی

داوود فتحعلی بیگی
زمینهٔ کاری	هنر و نمایش
زادروز	1329 زنجان
ملیت	ایرانی
پیشه	کارگردانی، بازیگری، نویسندگی و پژوهشگری و مدرس دانشگاه
مدرک تحصیلی	کارشناسی نمایش
دانشگاه	دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران

داوود فتحعلی بیگی (زاده 1329 در زنجان) است. او فارغ ‌التحصیل مقطع کارشناسی نمایش از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده و در زمینه‌های کارگردانی، بازیگری، نویسندگی و پژوهشگری فعالیت داشته و مدرس دانشگاه نیز است. فتحعلی بیگی از جمله فعالان عرصه هنرهای نمایشی است و تاکنون در بیش از 30 نمایش به عنوان بازیگر، نویسنده وکارگردان حضور داشته و در سال 1380 موفق به دریافت مدرک درجه یک هنری (معادل دکتری)‌ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده است.

آثار

مقالات

• «تعزیه چیست؟»، فصلنامه تئاتر، شماره 34 - 35، بهار-تابستان 1382، ص 148 - 180.

• «تعزیه دختر هندو»، فصلنامه تئاتر، شماره 12 - 11، 1370، ص 246 - 221.
• «تطبیق موضوعی روضه الشهدا و برخی مجالس تعزیه»، مجموعه مقالات نمایش گردهمایی بین المللی مکتب اصفهان، 1386.
• «قیام عاشورا و تأثیرات آن بر شرح مجالس تعزیه»، فصلنامه هنر، شماره 66، زمستان 1384.
• «گوشه در تعزیه»، فصلنامه تئاتر، شماره 14، تابستان 1370.
• «مجلس تعزیه ناصرالدین شاه»، فصلنامه تئاتر، شماره 5 - 4، 1368، ص 251.
• «مجلس شهادت مسلم»، فصلنامه تئاتر، شماره 15، پاییز 1370، ص 220 - 191.
• «نمایش سنتی»، کیهان فرهنگی، سال 9، شماره 6، 1371، ص 51 - 50.
• «نمایشنامه: مجلس تعزیه «روح الارواح»»، صحنه، شماره 48، بهمن 1348.
• «همزیستی ادیان توحیدی در قلمرو تعزیه»، پل فیروزه، سال 3، شماره 10، 1382.

به کوشش

«زن نصارا در کربلا»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 173 - 178.

«پادشاه مغرب»، دفتر تعزیه، ص 534 - 84.

«پسر فروشی»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 437 - 450.

«تعزیه آمدن حر در خدمت امام حسین و گفتگوی ایشان و مسلمان شدن حر سعادت مآب»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 91 - 100.

«تعزیه بارگاه زید و سؤال کردن یزید از حاضران مجلس»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 187 - 197.

«تعزیه جناب امام حسن و گفتگو نمودن با ملک»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 33 - 48.

«تعزیه حضرت عباس علی و آمدن عباس به خدمت امام حسین و اظهار مرخص شدن به معظم له»،

تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 107 - 112.

«تعزیه خولی اصبحی ملعون و آوردن سر امام (ع) را در تنور پنهان کردن و با خبر شدن زن و سؤال نمودن از خولی»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 165 - 171.

«تعزیه راه گم کردن حضرت امام حسین و آمدن ساربان به خدمت اهل بیت و گفتگو نمودن با ایشان»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 79 - 90.

«تعزیه روز اربعین و آمدن بشیر به مدینه و گفتن به مردم مدینه»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 223 - 237.

«تعزیه سهل بن سعد و سؤال نمودن از مردم مسجد»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 179 - 185.

«تعزیه شبیه دو قبر»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 301 - 311.

«تعزیه شاهزاده عبدالله برادر قاسم خطاب به امام حسین (ع)»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 131 - 132.

«تعزیه شهادت حضرت امیر و خطاب وی با صبح»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 13 - 31.

«تعزیه شهادت حضرت عباس»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 279 - 299.

«تعزیه شهادت وهب نوداماد در خدمت امام حسین»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 367 - 376.

«تعزیه حضرت قاسم و آمدن به خدمت امام حسین و رخصت میدان طلبیدن»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 113 - 125.

«تعزیه رفتن امام محمدتقی به طوس و برگشتن از طوس به مدینه»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 377 - 390.

«تعزیه طفل فروختن شخص حیدرآبادی این است»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 391 - 410.

«تعزیه عروسی رفتن فاطمه زهرا علیهاالسلام»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 343 - 365.

«تعزیه علی اصغر و آوردن زینب او را به خدمت امام حسین»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 133 - 163.

«تعزیه غلام زین العابدین و آمدن به خدمت امام حسین و رخصت گرفتن»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 127 - 129.

تعزیه: مجالس شبیه خوانی، به کوشش داوود فتحعلی بیگی، با همکاری و ویرایش هوشنگ هیهاوند، تهران، نمایش، 1386، ص 464.

«تعزیه مسلم و آمدن کنیز به لب چشمه و دیدن پسران مسلم را و سؤال نمودن»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 55 - 62.

«تعزیه مقدسه خواب دیدن سکینه و نوحه نمودن بر پدر خود»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 199 - 222.

«تعزیه ورود شام این است»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 411 - 435.

«تعزیه وداع نمودن امام حسین به سر روضه منور پیامبر و روانه شدن به کربلای معلی»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 63 - 55.

«تعزیه وداع نوداماد و مادر وهب و عروس او روانه نمودن مادر وهب، وهب به خدمت امام حسین و سخن گفتن مادر وهب به وهب»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 101 - 106.

«تعزیه وفات پیغمبر»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 239 - 288.

تعزیه های رضوی، به کوشش داوود فتحعلی بیگی، مهدی دریایی؛ با همکاری محمدعلی سیفی، تهران، نمایش، 1388.

«در باب تعزیه مسلم بن عقیل و گریختن مسلم از کوفیان و آمدن مسلم در خانه طوعه و گفتگو نمودن مسلم با طوعه»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 49 - 54.

دفتر تعزیه (1)، تعزیه مختار، به کوشش داوود فتحعلی بیگی و هاشم فیاض، [تهران]، نمایش، بیتا، ص 191.

دفتر تعزیه 1 و 2، به کوشش داوود فتحعلی بیگی و هاشم فیاض، تهران، نمایش (انجمن نمایش)، 1382، 2جلد در یک مجلد، ص 336.

دفتر تعزیه، جلد 3، مجموعه مجالس تولد امام حسین (ع) وداع مدینه و حج بدل به عمره، به کوشش داوود فتحعلی بیگی و محمد حسین ناصربخت، تهران، نمایش، 1378.

دفتر تعزیه 4، به کوشش داوود فتحعلی بیگی و محمدحسن زفره ای، تهران، نمایش، 1380، ص 144.

دفتر تعزیه، جلد 7، جنگ حضرت زینب (س)، تهران، نمایش، 1382.

دفتر تعزیه، جلد 10، به کوشش داوود فتحعلی بیگی و رجبعلی معینیان، تهران، نمایش، 1388.

شاه غریب: پژوهشی در تعزیه های رضوی، به کوشش لاله تقیان و داوود فتحعلی بیگی، تهران، نمایش، 1388.

«شبیه طفلکان زینب»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 313 - 342.

«مجلس تعزیه چهار مرغ و دختر یهودی»، دفتر تعزیه 4، ص 5 - 52.

«وفات ابراهیم (پسر پیامبر)»، تعزیه: مجالس شبیه خوانی، ص 451 - 464.

مصاحبه شونده

«از کودکی با تعزیه آشنا شدم: گفتگو با داوود فتحعلی بیگی»، صحنه، شماره 38، اسفند 1383.

«افسوس از این همه درد، نمادهای سمبلیک از تعزیه: گفتگو با استاد فتحعلی بیگی»، مصاحبه کننده احمد رنجبر، خیمه، شماره 29 - 30، بهمن و اسفند 1385، ص 51 - 50.

«تعزیه در خون مردم ماست: مصاحبه با هاشم فیاض و داوود فتحعلی بیگی»، کیهان فرهنگی، شماره 93، بهمن 1371.

«تعزیه، هنری اساطیری و ایرانی: گفتگو با داوود فتحعلی بیگی»، خیمه، شماره 44، رمضان 1429، ص 26.

«گفتگو با داوود فتحعلی بیگی»، فیلم و هنر، شماره 61، فروردین 1383، ص 30 - 29.

«گفتگو با داوود فتحعلی بیگی: تعزیه شاخص ترین آیین های نمایشی»، ایران، شماره 3589، 16 اسفند 1385.

معرفی کننده و توصیفگر

«تعزیه در ایران»، کتاب ماه هنر، شماره 39 - 40، آذر و دی 1381، ص 49 - 44.

این مقاله در توصیف کتاب تعزیه در ایران نوشته صادق همایونی به رشته تحریر در آمده است.

«موسیقی مذهبی در ایران»، آهنگ، سال 2، شماره 3 - 2، 1368، ص 228 - 222.

نقد کتابی به نام مقاله از حسن مشحون است.