رستم غلام شمر بن ذی‌ الجوشن

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو

رستم‌ غلام شمربن ذی‌الجوشن بود. او به همراه شمر در کربلا حضور داشت.


پس از شهادت عبدالله‌بن‌ عُمَیر کلبی،‌ اُُمّ‌وهب‌ خود را بر سر جسد شوهرش رساند و چهره‌ او را که‌ خاک‌ و‌ خون‌ پوشانده‌ بود، با دست‌ پاک‌ می‌کرد. شمر به‌ غلامش‌ رستم‌ دستور داد که او را بکشد.


رستم با عمودی‌ که‌ بر سر اُمّ‌‌وهب‌ کوبید، او را به‌ شهادت‌ رساند. او در کنار شوهرش‌ برخاک‌ افتاد.[۱]


رستم همچنین سر عبدالله‌بن‌ عُمَیر کلبی‌ را از تن جدا کرد و به سوی خیمه‌ها انداخت.[۲]


منبع

مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 197.

پی نوشت

  1. - انساب الاشراف، ج3، ص194؛ تاریخ طبری، ج5، ص446؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص68-69، 202؛ البدایه و النهایه، ج8، ص181-182؛ نهایة الارب، ج7، ص187؛ تنقیح المقال، ج2، ص201؛ اعلام النساء، ج5، ص292؛ بحار الانوار، ج44، ص320، ج45، ص17؛ انصار الحسین (ع)، ص84.
  2. - فرهنگ عاشورا، ص268.