حسین قلوللر آغاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Rahdar صفحهٔ قلوللر آغاسی را به حسین قلوللر آغاسی منتقل کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «==زندگی نامه== '''حسین''' فرزند علی رضا قوللر آغاسی بود. علی رضا یکی از هنرمندان و...» ایجاد کرد) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
'''حسین''' فرزند علی رضا قوللر آغاسی بود. علی رضا یکی از هنرمندان و استادان نقش پرداز بر روی کاشی و قلمدان به شمار می‌رفت. حسین فن و هنر نقش اندازی روی کاشی و روغن کاری بر دیوار را از نه سالگی نزد پدر آموخت. در آن زمان استاد علی رضا یک کارگاه کاشی پزی در خیابان الماسیه (باب همایون) داشت. پس از مرگ پدر چندی کارگاه او را می‌گرداند.<ref>کتاب چهرهای درخشان تألیف الهه بهشتی ص 64</ref> محمد مدبر، دوست و همشاگردیش در کارگاه پدر، او را در این دوره کوتاه در نقش اندازی روی کاشی و گرداندن کارگاه یاری می‌داد. پس از چندی کارگاه و کار کاشیگری را رها کرد و به نقاشی ساختمان پرداخت.<ref>چنان‌که مثلاً در هیچ‌یک از نقاشی‌های کمال الملک و شاگردانش نشانی از آشنایی با اسلوب لعاب رنگ کاری به چشم نمی‌خورد.</ref> | '''حسین''' فرزند علی رضا قوللر آغاسی بود. علی رضا یکی از هنرمندان و استادان نقش پرداز بر روی کاشی و قلمدان به شمار می‌رفت. حسین فن و هنر نقش اندازی روی کاشی و روغن کاری بر دیوار را از نه سالگی نزد پدر آموخت. در آن زمان استاد علی رضا یک کارگاه کاشی پزی در خیابان الماسیه (باب همایون) داشت. پس از مرگ پدر چندی کارگاه او را می‌گرداند.<ref>کتاب چهرهای درخشان تألیف الهه بهشتی ص 64</ref> محمد مدبر، دوست و همشاگردیش در کارگاه پدر، او را در این دوره کوتاه در نقش اندازی روی کاشی و گرداندن کارگاه یاری می‌داد. پس از چندی کارگاه و کار کاشیگری را رها کرد و به نقاشی ساختمان پرداخت.<ref>چنان‌که مثلاً در هیچ‌یک از نقاشی‌های کمال الملک و شاگردانش نشانی از آشنایی با اسلوب لعاب رنگ کاری به چشم نمی‌خورد.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۴۴
زندگی نامه
حسین فرزند علی رضا قوللر آغاسی بود. علی رضا یکی از هنرمندان و استادان نقش پرداز بر روی کاشی و قلمدان به شمار می‌رفت. حسین فن و هنر نقش اندازی روی کاشی و روغن کاری بر دیوار را از نه سالگی نزد پدر آموخت. در آن زمان استاد علی رضا یک کارگاه کاشی پزی در خیابان الماسیه (باب همایون) داشت. پس از مرگ پدر چندی کارگاه او را می‌گرداند.[۱] محمد مدبر، دوست و همشاگردیش در کارگاه پدر، او را در این دوره کوتاه در نقش اندازی روی کاشی و گرداندن کارگاه یاری می‌داد. پس از چندی کارگاه و کار کاشیگری را رها کرد و به نقاشی ساختمان پرداخت.[۲]