شیخ عبدالرضا خطی: تفاوت میان نسخهها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام = شیخ عبدالرضا خطی | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| والدین = شیخ حسن | |||
| تاریخ مرگ = | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = شاعر | |||
| سالهای نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتابها = | |||
|مقالهها = | |||
|نمایشنامهها = | |||
|فیلمنامهها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وبگاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. <ref> ادب الطف؛ ج 7، ص 298.</ref> | شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. <ref> ادب الطف؛ ج 7، ص 298.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۴۲
شیخ عبدالرضا خطی | |
---|---|
پدر و مادر | شیخ حسن |
پیشه | شاعر |
شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. [۱]
1- یا مخرس الموت ان سمتک نادبةمن النوادب کیف اغتالک الشجب
2- لو تعلم البیض من أردت مضاربهانبت و فل شباها الروع و الرهب
3- و لو درت عادیات الخیل من وطأتاشلاءه لاعتراها العقر و النقب
4- راموا بمقتله قتل الهدی فجنواعارا تجدده الاعوام و الحقب [۲]
1- ای کسیکه زبان مرگ را بستهای و گریهکننده بر تو میگرید، غمها چگونه میتوانست تو را از پای درآورد؟
2- اگر شمشیرها میدانستند که بر چه بدنهایی فرود میآیند، خودشان میمردند و لبههای آنها از ترس میشکست.
3- اگر اسبهای دونده میدانستند که بر سینهی چه کسی گام میگذارند، نسلشان نابود میشد یا به بیماری جرب مبتلا میشدند.
4- (دشمنان) با کشتن او آرزوی نابودی هدایت را داشتند و با این کار، ننگ و عاری برای خود گرد آوردند که هر سال تجدید میشود.
منابع
دانشنامهی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 516.