میرانجم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(محل تولد میرانجم، به اشتباه خوانسار ذکر شده بود) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی =میرزا محمد | | نام اصلی =میرزا محمد | ||
| | | شهرت = میرانجمن | ||
| نام خانوادگی = | | نام خانوادگی = روحانی | ||
| تاریخ تولد = ۱۲۴۰ ه. ق. | | تاریخ تولد = ۱۲۴۰ ه. ق. | ||
| شهر تولد= | | شهر تولد= شهرستان شازند، روستای قدمگاه | ||
| کشور تولد= ایران | | کشور تولد= ایران | ||
| تاریخ مرگ =۱۳۲۰ ه. ق. | | تاریخ مرگ =۱۳۲۰ ه. ق. | ||
| شهر مرگ = | | شهر مرگ = شهرستان شازند، روستای قدمگاه | ||
| کشور مرگ = | | کشور مرگ = ایران | ||
| ملیت = ایرانی | | ملیت = ایرانی | ||
| حوزه فعالیت = تعزیه نویس، تعزیه خوان | | حوزه فعالیت = تعزیه نویس، تعزیه خوان | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
میزا محمد روحانی، ملقب به «میرانجم» و متخلص به «انجم» فرزند «عبدالصمد» در سال ۱۲۴۰ ه.ق. در | میزا محمد روحانی، ملقب به «میرانجم» و متخلص به «انجم» فرزند «عبدالصمد» در سال ۱۲۴۰ ه.ق. در استان مرکزی، شهرستان شازند، روستای "قدمگاه" به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را از دست داد و تحت حمایت عموی خود «عبدالصاحب» قرار گرفت. ایشان آموزش علوم معقول و منقول نزد عمویش آغاز کرد و تحصیل در علوم دینی را تا کسب درجه اجتهاد ادامه داد. از کودکی طبع شاعری داشت و برای مجلس [[تعزیه]] شعر می سرود. او چون از صدای خوبی برخوردار بود گاها در تعزیه ها [[مخالف خوان|مخالف خوانی]] نیز میکرد. | ||
زمانیکه ناصرالدین شاه به حکومت رسید، به تعزیه اهمیت زیادی میداد و تمامی [[تعزیه خوانی|تعزیه خوانان]]، تعزیه نویسان و همه کسانی که در این هنر دستی داشتند، به [[تکیه دولت]] دعوت کرد. تعزیه ای که میرزامحمد از روی نسخه خود نوشته اش در آنجا اجرا کرد، توجه ناصرالدین شاه را جلب نمود و شاه به میرزا محمد لقب میرانجمن داد. همین عنوان سبب شد تا او تخلص میرانجم را برای خود برگزیند. بعد از آن میرانجم در سراسر ایران تعزیه اجرا نمود و به تربیت شاگردانی در این زمینه پرداخت. | زمانیکه ناصرالدین شاه به حکومت رسید، به تعزیه اهمیت زیادی میداد و تمامی [[تعزیه خوانی|تعزیه خوانان]]، تعزیه نویسان و همه کسانی که در این هنر دستی داشتند، به [[تکیه دولت]] دعوت کرد. تعزیه ای که میرزامحمد از روی نسخه خود نوشته اش در آنجا اجرا کرد، توجه ناصرالدین شاه را جلب نمود و شاه به میرزا محمد لقب میرانجمن داد. همین عنوان سبب شد تا او تخلص میرانجم را برای خود برگزیند. بعد از آن میرانجم در سراسر ایران تعزیه اجرا نمود و به تربیت شاگردانی در این زمینه پرداخت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۴
| میرانجم | |
|---|---|
| زاده |
میرزا محمد ۱۲۴۰ ه. ق. شهرستان شازند، روستای قدمگاه |
| مرگ |
۱۳۲۰ ه. ق. شهرستان شازند، روستای قدمگاه, |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
میرزا محمد روحانی، ملقب به میرانجم از تعزیه نویسان ایرانی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
میزا محمد روحانی، ملقب به «میرانجم» و متخلص به «انجم» فرزند «عبدالصمد» در سال ۱۲۴۰ ه.ق. در استان مرکزی، شهرستان شازند، روستای "قدمگاه" به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را از دست داد و تحت حمایت عموی خود «عبدالصاحب» قرار گرفت. ایشان آموزش علوم معقول و منقول نزد عمویش آغاز کرد و تحصیل در علوم دینی را تا کسب درجه اجتهاد ادامه داد. از کودکی طبع شاعری داشت و برای مجلس تعزیه شعر می سرود. او چون از صدای خوبی برخوردار بود گاها در تعزیه ها مخالف خوانی نیز میکرد.
زمانیکه ناصرالدین شاه به حکومت رسید، به تعزیه اهمیت زیادی میداد و تمامی تعزیه خوانان، تعزیه نویسان و همه کسانی که در این هنر دستی داشتند، به تکیه دولت دعوت کرد. تعزیه ای که میرزامحمد از روی نسخه خود نوشته اش در آنجا اجرا کرد، توجه ناصرالدین شاه را جلب نمود و شاه به میرزا محمد لقب میرانجمن داد. همین عنوان سبب شد تا او تخلص میرانجم را برای خود برگزیند. بعد از آن میرانجم در سراسر ایران تعزیه اجرا نمود و به تربیت شاگردانی در این زمینه پرداخت.
ایشان سرانجام در سال ۱۳۲۰ ه.ق. درگذشت و در روستای قدمگاه به خاک سپرده شد.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تعداد ۷۵ نسخه تعزیه از میرانجم به یادگار مانده است.
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابیات زیر از زبان حر در تعزیه شهادت حر به شیوه پهلوانان شاهنامه سروده شده است.
| ز گرد سم اسب زرین رکاب | کنم تیر رخشان رخ آفتاب | |
| اگر در رکابم رسد اشکبوس | شود چهره اش زرد چون سندروس | |
| منم آنکه از گرز البرز سان | نگون آورم بر زمین آسمان | |
| ز رستم ز هر باب من برترم | چو سهراب میلرزد از خنجرم | |
| منم حر نام آور ای شهریار | به فوج پیاده چو سام سوار |