بریر بن خضیر همدانى: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
از شهداى کربلاست. از اصحاب وفادار امام حسین (ع) و از انسان‌هاى شایسته و پرهیزگار که زاهد، قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار [[کوفه]]، از قبیلۀ «[[همدان]]» بود. بریر از تابعین به شمار مى‌رفت و به عنوان «[[سید القرا|سیّد القرّاء]]» شناخته مى‌شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مى‌پرداخت و در میان قبیلۀ همدان ارزش و منزلتى داشت. در کوفه مشهور و مورد احترام بود. کوشش بسیارى داشت که عمر سعد را از دوستى و همدلى با حکومت اموى بازدارد که موفّق نشد.<ref>''انصار الحسین،ص 61. | از شهداى کربلاست. از اصحاب وفادار امام حسین (ع) و از انسان‌هاى شایسته و پرهیزگار که زاهد، قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار [[کوفه]]، از قبیلۀ «[[همدان]]» بود. بریر از تابعین به شمار مى‌رفت و به عنوان «[[سید القرا|سیّد القرّاء]]» شناخته مى‌شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مى‌پرداخت و در میان قبیلۀ همدان ارزش و منزلتى داشت. در کوفه مشهور و مورد احترام بود. کوشش بسیارى داشت که عمر سعد را از دوستى و همدلى با حکومت اموى بازدارد که موفّق نشد.<ref>''انصار الحسین،ص 61.''</ref> وى در سال 60 هجرى از کوفه به مکّه رفت و به امام حسین (ع) پیوست و همراه او به کوفه آمد. [[روز تاسوعا]] از خوش‌حالى اینکه به شهادت خواهد رسید، با [[عبد الرحمن بن عبد ربه|عبد الرحمن بن عبد ربّه]] شوخى مى‌کرد. [[شب عاشورا]] نیز از کسانى بود که برخاست و در حمایت و جانبازى براى امام، سخنانى ایراد کرد.<ref>''عنصر شجاعت، ج 1، ص 154.''</ref> | ||
در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانی‌ها کرد. کلمات وفادارى او نسبت به سید الشهدا (ع) معروف است. [[روز عاشورا]]، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌اى ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت. بریر، پس از [[حر بن یزید ریاحی|حرّ]] به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.<ref>''بحار الأنوار، ج 45، ص 15.''</ref> در حمله‌هاى برق آسایش اینگونه رجز مى‌خواند: | در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانی‌ها کرد. کلمات وفادارى او نسبت به سید الشهدا (ع) معروف است. [[روز عاشورا]]، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌اى ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت. بریر، پس از [[حر بن یزید ریاحی|حرّ]] به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.<ref>''بحار الأنوار، ج 45، ص 15.''</ref> در حمله‌هاى برق آسایش اینگونه رجز مى‌خواند: | ||
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۵۴
| بریر بن خضیر همدانی | |
|---|---|
| زادروز |
؟ کوفه |
| درگذشت | عاشورای سال 61 هجری قمری |
| آرامگاه | کربلا، |
| محل زندگی | کوفه |
| پیشه | تدریس و تعلیم قرآن |
| نقش‌های برجسته | صحابی امام حسین(ع) و حضور در واقعه کربلا |
| تأثیرگذاران | علی بن ابی طالب(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) |
| لقب | سیدالقّراء |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| آثار | القضایا و الاحکام |
از شهداى کربلاست. از اصحاب وفادار امام حسین (ع) و از انسان‌هاى شایسته و پرهیزگار که زاهد، قارى قرآن و معلّم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه، از قبیلۀ «همدان» بود. بریر از تابعین به شمار مى‌رفت و به عنوان «سیّد القرّاء» شناخته مى‌شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مى‌پرداخت و در میان قبیلۀ همدان ارزش و منزلتى داشت. در کوفه مشهور و مورد احترام بود. کوشش بسیارى داشت که عمر سعد را از دوستى و همدلى با حکومت اموى بازدارد که موفّق نشد.[۱] وى در سال 60 هجرى از کوفه به مکّه رفت و به امام حسین (ع) پیوست و همراه او به کوفه آمد. روز تاسوعا از خوش‌حالى اینکه به شهادت خواهد رسید، با عبد الرحمن بن عبد ربّه شوخى مى‌کرد. شب عاشورا نیز از کسانى بود که برخاست و در حمایت و جانبازى براى امام، سخنانى ایراد کرد.[۲]
در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانی‌ها کرد. کلمات وفادارى او نسبت به سید الشهدا (ع) معروف است. روز عاشورا، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌اى ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت. بریر، پس از حرّ به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.[۳] در حمله‌هاى برق آسایش اینگونه رجز مى‌خواند:
| انا بریر و ابى خضیر | و کلّ خیر فله بریر |
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 69-70.