گوشواره: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوشها و پاهاى اطفال، '''گوشواره''' و خلخال بیرون آوردند. <ref>حیاة الامام الحسین،ج۳،ص ۳۰۱.</ref> | پس از [[شهادت]] [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوشها و پاهاى اطفال، '''گوشواره''' و خلخال بیرون آوردند. <ref>حیاة الامام الحسین،ج۳،ص ۳۰۱.</ref> | ||
== حمله به خمیه‌ها == | ==حمله به خمیه‌ها== | ||
از فاطمه صغرى، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکى از سواران سپاه [[عمر سعد]] به طرف او که جلوى یکى از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله‌ور مى‌شود و با نیزه بر او ضربتى مى‌زند که بر زمین مى‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش مى‌کند و خون جارى مى‌شود.<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۶۱.</ref> | از فاطمه صغرى، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکى از سواران سپاه [[عمر سعد]] به طرف او که جلوى یکى از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله‌ور مى‌شود و با نیزه بر او ضربتى مى‌زند که بر زمین مى‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش مى‌کند و خون جارى مى‌شود.<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۶۱.</ref> | ||
دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: «حتّى افضوا الى قرط کان فى اذن امّ کلثوم اخت الحسین(ع)فاخذوه و خرموا اذنها». <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۳۰۵.</ref> | دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: «حتّى افضوا الى قرط کان فى اذن امّ کلثوم اخت الحسین(ع)فاخذوه و خرموا اذنها». <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۳۰۵.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۸۷. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۸۷.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:اشیا و فرهنگ مادی]] | [[رده:اشیا و فرهنگ مادی]] | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۶
پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوشها و پاهاى اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند. [۱]
حمله به خمیه‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از فاطمه صغرى، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکى از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوى یکى از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله‌ور مى‌شود و با نیزه بر او ضربتى مى‌زند که بر زمین مى‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش مى‌کند و خون جارى مى‌شود.[۲]
دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: «حتّى افضوا الى قرط کان فى اذن امّ کلثوم اخت الحسین(ع)فاخذوه و خرموا اذنها». [۳]