۹٬۵۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[حسین | [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] شبى که فردایش از مدینه به سوى مکه حرکت کرد، براى وداع با مدینه و قبر مطهر جدش رسول خدا(ص) به حرم آن حضرت رفت و چندین رکعت نماز خواند و دعا کرد و گریست،تا نزدیکیهاى صبح،سر بر روى قبر نهاد و خوابش برد.در خواب، رسول خدا را دید که او را به سینه چسبانده و مى‌بوسد و مى‌فرماید: مى‌بینم که بزودى آغشته به خون، تشنه لب در [[کربلا]] شهید خواهى شد.پدر و مادرت و برادرت، اینجا مشتاق تو هستند. <ref>عوالم بحرینى،جلد امام حسین«ع»،ص ۱۷۷.</ref> | ||
این خواب،خبر از شهادت آن حضرت مى‌داد.چنین خوابى را صبح [[عاشورا]] هم دیده بود.در مدینه، وقتى پیامبر را در خواب دید، آن حضرت به [[حسین]](ع) فرمود:«یا حسین،اخرج فان الله تعالى شاء ان یراک قتیلا».وقتى محمد حنفیه از امام مى‌پرسد پس چرا خانواده و زنان و کودکان را مى‌برى،«قال الحسین:قد شاء الله تعالى ان یراهن سبایا». <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۱۹۵،به نقل از بحار الأنوار،ج ۱،ص ۱۸۴.</ref> نیز آن حضرت، جدش را خواب دید که به او فرمود:«ان لک فى الجنة درجات لا تنالها الا بالشهاده» <ref>امالى صدوق،ص ۱۳۰.</ref> و رسیدن به آن درجات بهشتى را در سایۀ شهادت اعلام کرد. | این خواب،خبر از شهادت آن حضرت مى‌داد.چنین خوابى را صبح [[عاشورا]] هم دیده بود.در مدینه، وقتى پیامبر را در خواب دید، آن حضرت به [[حسین]](ع) فرمود:«یا حسین،اخرج فان الله تعالى شاء ان یراک قتیلا».وقتى محمد حنفیه از امام مى‌پرسد پس چرا خانواده و زنان و کودکان را مى‌برى،«قال الحسین:قد شاء الله تعالى ان یراهن سبایا». <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۱۹۵،به نقل از بحار الأنوار،ج ۱،ص ۱۸۴.</ref> نیز آن حضرت، جدش را خواب دید که به او فرمود:«ان لک فى الجنة درجات لا تنالها الا بالشهاده» <ref>امالى صدوق،ص ۱۳۰.</ref> و رسیدن به آن درجات بهشتى را در سایۀ شهادت اعلام کرد. | ||