سلیمان حیدری: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سلیمان حیدری،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است. | '''سلیمان حیدری،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه [[پرده خوانی|پرده خوانی]] است. | ||
[[en:Soleiman heidari]] | [[en:Soleiman heidari]] | ||
{{جعبه اطلاعات هنرمند | {{جعبه اطلاعات هنرمند | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
درویش سلیمان پرده خوانی را با ذکر نام خدا آغاز کرده و بیتی در مدح انبیاء با کلام گفتار گونه می‌خواند و سپس با گویش آذری مدعوین را به ذکر صلوات دعوت می‌کند. آمیزه‌ای از لحن روایی و خطابی پرده خوانی همراه با استفاده از فنون یکی از گونه‌های موسیقی عاشیقی یعنی دئیشمه به ویژه در بخش‌های غیرآوازی و شیوه آوازخوانی عاشیقی که با لحن همراه است، کلیت اجرای آواز این پرده خوان را شامل می‌شود. غلبه حس مذهبی در نهایت نوعی از آواز را می‌سازد که خاص مناطق ترک‌نشین است، سونوریته مقتدر، دینامیک متنوع، دقت در اجرای فواصل، تقطیع و تقسیم‌های حساب شده در گفتارهای غیرآوازی و آواز و بهره‌گیری از هجاهای زبان ترکی از ویژگی‌های آن به شمار می‌آید. | درویش سلیمان پرده خوانی را با ذکر نام خدا آغاز کرده و بیتی در مدح انبیاء با کلام گفتار گونه می‌خواند و سپس با گویش آذری مدعوین را به ذکر صلوات دعوت می‌کند. آمیزه‌ای از لحن روایی و خطابی پرده خوانی همراه با استفاده از فنون یکی از گونه‌های موسیقی عاشیقی یعنی دئیشمه به ویژه در بخش‌های غیرآوازی و شیوه آوازخوانی عاشیقی که با لحن همراه است، کلیت اجرای آواز این پرده خوان را شامل می‌شود. غلبه حس مذهبی در نهایت نوعی از آواز را می‌سازد که خاص مناطق ترک‌نشین است، سونوریته مقتدر، دینامیک متنوع، دقت در اجرای فواصل، تقطیع و تقسیم‌های حساب شده در گفتارهای غیرآوازی و آواز و بهره‌گیری از هجاهای زبان ترکی از ویژگی‌های آن به شمار می‌آید. | ||
==نشانه‌شناسی چهار صورت محوری== | ==نشانه‌شناسی چهار صورت محوری== | ||
در پرده‌های درویشی چهار صورت یا شبیه بزرگ‌تر از دیگر صورت‌ها رقم زده می‌شود که عبارتند از: حضرت امام | در پرده‌های درویشی چهار صورت یا شبیه بزرگ‌تر از دیگر صورت‌ها رقم زده می‌شود که عبارتند از: حضرت [[امام حسین]]، حضرت علی اکبر و حضرت عباس در سمت راست پرده و در صف اولیاء و ماردبن سدیف در سمت چپ و در صف اشیاء. هر سه نفر اولیاء بر سمت راست گونه خود، خال هاشمی دارند، هاله نور پیرامون سر آن‌ها را گرفته است و دستارهای سبز رنگ بر سر دارند که با تأکید دوباره بر رجوع به ذات یکسان و روحانی آن‌هاست. | ||
==چوب دست== | ==چوب دست== | ||
چوب دست با نام‌های عصا، من تشاء و مطراق در پرده خوانی به ظاهر وسیله‌ای برای نشان دادن شمایل‌های پرده است، اما در باطن معانی متعددی در حوزه میتولوژیک القا می‌کند. در پرده خوانی، عصا علاوه بر کاربرد ظاهری به معنی اشارات ازلی به حقایق عالم و نشان حضور قلبی متقدم پرده خوانان درویش بر زمان فانی است. عصا تنها شیء با کاربرد نشانه شناسانه و رمزی نیست که دراویش پرده خوان در زندگی و کار خود از آن استفاده می‌کنند، بلکه بسیاری از اشیاء دیگر، کاربردی هم‌سان دارند، از جمله: خرقه، کشکول، رشمه، سبحه، زنجیر، زنگ و نفیر، دست‌بند، پوست و تبرزین و.... | چوب دست با نام‌های عصا، من تشاء و مطراق در پرده خوانی به ظاهر وسیله‌ای برای نشان دادن شمایل‌های پرده است، اما در باطن معانی متعددی در حوزه میتولوژیک القا می‌کند. در پرده خوانی، عصا علاوه بر کاربرد ظاهری به معنی اشارات ازلی به حقایق عالم و نشان حضور قلبی متقدم پرده خوانان درویش بر زمان فانی است. عصا تنها شیء با کاربرد نشانه شناسانه و رمزی نیست که دراویش پرده خوان در زندگی و کار خود از آن استفاده می‌کنند، بلکه بسیاری از اشیاء دیگر، کاربردی هم‌سان دارند، از جمله: خرقه، کشکول، رشمه، سبحه، زنجیر، زنگ و نفیر، دست‌بند، پوست و تبرزین و.... | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۸
سلیمان حیدری، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است.
| سلیمان حیدری | |
|---|---|
 | |
| زاده |
1319 شمسی روستای باغ- زنجان |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
شیوه اجرای نمایش[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ویژگی‌های اجرای پرده خوانی سلیمان حیدری کلیتی ترجمه شده از رفتارهای عاشیق‌هاست. استفاده از فرم‌های متنوع پا برای تغییر مکان و ایستادن در یک جا، استفاده از دستان در حالات متقارن یا مکمل و سریان احساسات به چهره و چرخش‌های سر و گردن برخی از حرکات نمایشی درویش سلیمان را تشکیل می‌دهند.
شیوه اجرای آواز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
درویش سلیمان پرده خوانی را با ذکر نام خدا آغاز کرده و بیتی در مدح انبیاء با کلام گفتار گونه می‌خواند و سپس با گویش آذری مدعوین را به ذکر صلوات دعوت می‌کند. آمیزه‌ای از لحن روایی و خطابی پرده خوانی همراه با استفاده از فنون یکی از گونه‌های موسیقی عاشیقی یعنی دئیشمه به ویژه در بخش‌های غیرآوازی و شیوه آوازخوانی عاشیقی که با لحن همراه است، کلیت اجرای آواز این پرده خوان را شامل می‌شود. غلبه حس مذهبی در نهایت نوعی از آواز را می‌سازد که خاص مناطق ترک‌نشین است، سونوریته مقتدر، دینامیک متنوع، دقت در اجرای فواصل، تقطیع و تقسیم‌های حساب شده در گفتارهای غیرآوازی و آواز و بهره‌گیری از هجاهای زبان ترکی از ویژگی‌های آن به شمار می‌آید.
نشانه‌شناسی چهار صورت محوری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در پرده‌های درویشی چهار صورت یا شبیه بزرگ‌تر از دیگر صورت‌ها رقم زده می‌شود که عبارتند از: حضرت امام حسین، حضرت علی اکبر و حضرت عباس در سمت راست پرده و در صف اولیاء و ماردبن سدیف در سمت چپ و در صف اشیاء. هر سه نفر اولیاء بر سمت راست گونه خود، خال هاشمی دارند، هاله نور پیرامون سر آن‌ها را گرفته است و دستارهای سبز رنگ بر سر دارند که با تأکید دوباره بر رجوع به ذات یکسان و روحانی آن‌هاست.
چوب دست[ویرایش | ویرایش مبدأ]
چوب دست با نام‌های عصا، من تشاء و مطراق در پرده خوانی به ظاهر وسیله‌ای برای نشان دادن شمایل‌های پرده است، اما در باطن معانی متعددی در حوزه میتولوژیک القا می‌کند. در پرده خوانی، عصا علاوه بر کاربرد ظاهری به معنی اشارات ازلی به حقایق عالم و نشان حضور قلبی متقدم پرده خوانان درویش بر زمان فانی است. عصا تنها شیء با کاربرد نشانه شناسانه و رمزی نیست که دراویش پرده خوان در زندگی و کار خود از آن استفاده می‌کنند، بلکه بسیاری از اشیاء دیگر، کاربردی هم‌سان دارند، از جمله: خرقه، کشکول، رشمه، سبحه، زنجیر، زنگ و نفیر، دست‌بند، پوست و تبرزین و....
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- منبع این مدخل از مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان و حاصل فعالیت‌های پژوهشی حمیدرضا اردلان است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.