خرابه شام

پس از خطبۀ زینب«ع»در مجلس یزید که اوضاع را بر ضدّ او متحوّل ساخت،یزید ناچار اهل بیت را در خرابه‌اى بى‌سقف جاى داد.آنان سه روز در آن خرابه بودند و بر حسین«ع»نوحه و عزادارى مى‌کردند. رقیّه،دختر خردسال امام حسین«ع»نیز در همانجا پدر را در خواب دید و پس از بیدارى گریه سر داد و سر سید الشهدا را برایش آوردند و با دیدن آن صحنه مرغ جانش پر کشید و جان داد. مدفن رقیّه نیز همانجاست که بعدها حرمى برایش ساختند.(این مسأله از نظر محقّقان مورد بحث و تشکیک قرار گرفته است).

زهراى حزین ز گرد راه آمده بود جبریل،غمین و عذر خواه آمده بود در کنج خرابه،در میان طبقى خورشید،به مهمانى ماه آمده بود جغد دلم خرابۀ شام آرزو کند تا با سه‌ساله دخترکى گفتگو کند آن کعبه‌اى که قبلۀ ارباب حاجت است حاجت رواست،هر که به آن قبله رو کند

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 159.