قطا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «نام مرغ و پرنده‌اى است که به فارسى سنگخوار گویند،شبیه فاخته و قمرى.چشمش بسیا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
نام مرغ و پرنده‌اى است که به فارسى سنگخوار گویند،شبیه فاخته و قمرى.چشمش بسیار تیزبین است و از ارتفاع بسیار،وجود آب را تشخیص مى‌دهد و در شناخت آب و راهها مهارت دارد و پیش از طلوع آفتاب،به اندازه مسافت ده روز در پى آب خارج مى‌شود و بى‌آنکه مسیر را در رفت و برگشت گم کند،به لانه بر مى‌گردد. <ref>مجمع البحرین.</ref> صداى او کاروانها را به وجود آب در یک محلّ آگاه مى‌کند و در آشنایى به راه و راهنمایى،به آن مثل زده مى‌شود:«هو اهدى من القطا،هو اصدق من القطا» <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref> سید الشهدا«ع»روز عاشورا وقتى براى آخرین وداع با اهل بیت،نزد خیمه‌ها آمد و با آنان خداحافظى کرد،دخترش سکینه گفت:اى پدر،ما را به حرم جدّمان بازگردان.حضرت با حسرت فرمود:افسوس! اگر مرغ قطا را وامى‌گذاشتند ،در آشیانۀ خویش مى‌آرمید«هیهات،لو ترک القطا لنام» <ref>بحار الأنوار،ج 45،ص 47،عوالم(امام حسین)،ص 290.</ref> تشبیه خویش به آن مرغ،با توجّه به ویژگیها و صفاتش جاى تأمّل است.یعنى امام نیز تیزبین و بصیر و راه‌شناس است،وجودش و صدا و کلامش دیگران را به آبشخور هدایت رهنمون مى‌سازد،هرگز گم نمى‌شود و بیراهه نمى‌رود و هادى دیگران است.امّا افسوس که نگذاشتند امام هدایت،در کانون ارشاد اندیشه‌ها بماند و راهنمایى کند و اینگونه از آشیانۀ اصلى‌اش که جوار حرم پیامبر است،آواره‌اش ساختند.  
'''قطا''' نام مرغ و پرنده‌اى است که به فارسى سنگخوار گویند.  


== مشخصه‌ها ==
قطا شبیه فاخته و قمرى است. چشمش بسیار تیزبین است و از ارتفاع بسیار، وجود آب را تشخیص مى‌دهد و در شناخت آب و راهها مهارت دارد و پیش از طلوع آفتاب، به اندازه مسافت ده روز در پى آب خارج مى‌شود و بى‌آنکه مسیر را در رفت و برگشت گم کند، به لانه بر مى‌گردد.<ref>مجمع البحرین.</ref> صداى او کاروانها را به وجود آب در یک محل آگاه مى‌کند و در آشنایى به راه و راهنمایى،به آن مثل زده مى‌شود:«هو اهدى من القطا،هو اصدق من القطا»<ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref> 


== روایت روز عاشورا ==
[[سید الشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]] روز [[عاشورا]] وقتى براى آخرین وداع با [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]]،نزد خیمه‌ها آمد و با آنان خداحافظى کرد، دخترش [[سکینه دختر امام حسین (ع)|سکینه]] گفت: «اى پدر، ما را به حرم جدمان بازگردان.» حضرت با حسرت فرمود: «افسوس! اگر مرغ قطا را وامى‌گذاشتند، در آشیانه خویش مى‌آرمید.» (هیهات،لو ترک القطا لنام) <ref>بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۴۷،عوالم(امام حسین)،ص۲۹۰.</ref> تشبیه خویش به آن مرغ، با توجه به ویژگیها و صفاتش جاى تأمل است. یعنى امام نیز تیزبین و بصیر و راه‌شناس است. وجودش و صدا و کلامش دیگران را به آبشخور هدایت رهنمون مى‌سازد، هرگز گم نمى‌شود و بیراهه نمى‌رود و هادى دیگران است. امّا افسوس که نگذاشتند امام هدایت، در کانون ارشاد اندیشه‌ها بماند و راهنمایى کند و اینگونه از آشیانه اصلى‌اش که جوار حرم پیامبر است، آواره‌اش ساختند.


== منبع ==


* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۶-۳۵۷.


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
 
[[رده:مفاهیم]]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 356-357.

نسخهٔ ‏۳ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۳

قطا نام مرغ و پرنده‌اى است که به فارسى سنگخوار گویند.

مشخصه‌ها

قطا شبیه فاخته و قمرى است. چشمش بسیار تیزبین است و از ارتفاع بسیار، وجود آب را تشخیص مى‌دهد و در شناخت آب و راهها مهارت دارد و پیش از طلوع آفتاب، به اندازه مسافت ده روز در پى آب خارج مى‌شود و بى‌آنکه مسیر را در رفت و برگشت گم کند، به لانه بر مى‌گردد.[۱] صداى او کاروانها را به وجود آب در یک محل آگاه مى‌کند و در آشنایى به راه و راهنمایى،به آن مثل زده مى‌شود:«هو اهدى من القطا،هو اصدق من القطا»[۲]

روایت روز عاشورا

سیدالشهدا(ع) روز عاشورا وقتى براى آخرین وداع با اهل بیت،نزد خیمه‌ها آمد و با آنان خداحافظى کرد، دخترش سکینه گفت: «اى پدر، ما را به حرم جدمان بازگردان.» حضرت با حسرت فرمود: «افسوس! اگر مرغ قطا را وامى‌گذاشتند، در آشیانه خویش مى‌آرمید.» (هیهات،لو ترک القطا لنام) [۳] تشبیه خویش به آن مرغ، با توجه به ویژگیها و صفاتش جاى تأمل است. یعنى امام نیز تیزبین و بصیر و راه‌شناس است. وجودش و صدا و کلامش دیگران را به آبشخور هدایت رهنمون مى‌سازد، هرگز گم نمى‌شود و بیراهه نمى‌رود و هادى دیگران است. امّا افسوس که نگذاشتند امام هدایت، در کانون ارشاد اندیشه‌ها بماند و راهنمایى کند و اینگونه از آشیانه اصلى‌اش که جوار حرم پیامبر است، آواره‌اش ساختند.

منبع

  • جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۶-۳۵۷.

پی‌نوشت

  1. مجمع البحرین.
  2. لغت‌نامه،دهخدا.
  3. بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۴۷،عوالم(امام حسین)،ص۲۹۰.