نذر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''نذر'''، التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود.
'''نذر'''، التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود.


== معنا و مفهوم ==
==معنا و مفهوم==
نذر، التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود. مثل «للّه علىّ...» و انجام آنچه که نذر شده واجب است و تخلّف از آن گناه است و کفّاره دارد. <ref>تحریرالوسیله،امام خمینى(ره)،ص ۲۳۷.</ref>  
نذر، التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود. مثل «للّه علىّ...» و انجام آنچه که نذر شده واجب است و تخلّف از آن گناه است و کفّاره دارد. <ref>تحریرالوسیله،امام خمینى(ره)،ص ۲۳۷.</ref>  


== نذر برای امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) ==
==نذر برای امام حسین(ع) و اهل بیت(ع)==
علاقه‌مندان به [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] و [[امام حسین(ع)]] گاهى انجام برخى از امور را نذر مى‌کردند تا ملزم شوند آن را ادا کنند. از قبیل:  
علاقه‌مندان به [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] و [[امام حسین(ع)]] گاهى انجام برخى از امور را نذر مى‌کردند تا ملزم شوند آن را ادا کنند. از قبیل:  


نذر زیارت امام حسین(ع)، عزادارى براى آن حضرت، برپایى مجالس و تعزیه و ذکر مصیبت، اهداى وسیله یا پولى براى حرم یا زوّار، اطعام، شرکت در دستجات زنجیر زنى و عزادارى، ساختن تکیه یا حسینیّه و... اینگونه نذرها بطور طبیعى تأمین‌کننده بخشى از هزینه‌هاى احیاى عاشورا و ترویج خطّ اهل‌بیت(ع) است و به کمکهاى مالى و جنسى یا انجام خدمات مربوط به سیدالشهدا(ع) جنبۀ معنوى و قداست مى‌بخشد و افراد با افتخار به چنین کارهایى اقدام مى‌کنند. در میان مردم،سنّتهایى همچون آش نذرى، سفرۀ نذرى، گوسفند نذرى، شله زرد، ترحلوا و...متداول است که اغلب با نذر، بر خود واجب مى‌سازند و در کنار آن مرثیه‌خوانى انجام مى‌گیرد و این اطعامها به یاد اهل بیت(ع) است.
نذر زیارت [[امام حسین(ع)]]، عزادارى براى آن حضرت، برپایى مجالس و [[تعزیه]] و ذکر مصیبت، اهداى وسیله یا پولى براى حرم یا زوّار، اطعام، شرکت در دستجات [[زنجیر زنى]] و [[عزادارى]]، ساختن [[تکیه]] یا [[حسینیّه]] و... اینگونه نذرها بطور طبیعى تأمین‌کننده بخشى از هزینه‌هاى احیاى [[عاشورا]] و ترویج خطّ [[اهل بیت (ع)|اهل‌بیت(ع)]] است و به کمکهاى مالى و جنسى یا انجام خدمات مربوط به [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]] جنبۀ معنوى و قداست مى‌بخشد و افراد با افتخار به چنین کارهایى اقدام مى‌کنند. در میان مردم،سنّتهایى همچون آش نذرى، سفرۀ نذرى، گوسفند نذرى، شله زرد، ترحلوا و...متداول است که اغلب با نذر، بر خود واجب مى‌سازند و در کنار آن [[مرثیه‌خوانی|مرثیه‌خوانى]] انجام مى‌گیرد و این اطعامها به یاد [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] است.


== منبع ==
==منبع==


* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۶-۴۴۷.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۶-۴۴۷.]


== پی‌نوشت ==
==پی‌نوشت==
<references />
<references />
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:مفاهیم اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۳۳

نذر، التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود.

معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نذر، التزام به انجام یا ترک عملى به نحو خاص بخاطر خداست که با صیغۀ خاصّى منعقد مى‌شود. مثل «للّه علىّ...» و انجام آنچه که نذر شده واجب است و تخلّف از آن گناه است و کفّاره دارد. [۱]

نذر برای امام حسین(ع) و اهل بیت(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

علاقه‌مندان به اهل بیت و امام حسین(ع) گاهى انجام برخى از امور را نذر مى‌کردند تا ملزم شوند آن را ادا کنند. از قبیل:

نذر زیارت امام حسین(ع)، عزادارى براى آن حضرت، برپایى مجالس و تعزیه و ذکر مصیبت، اهداى وسیله یا پولى براى حرم یا زوّار، اطعام، شرکت در دستجات زنجیر زنى و عزادارى، ساختن تکیه یا حسینیّه و... اینگونه نذرها بطور طبیعى تأمین‌کننده بخشى از هزینه‌هاى احیاى عاشورا و ترویج خطّ اهل‌بیت(ع) است و به کمکهاى مالى و جنسى یا انجام خدمات مربوط به سیدالشهدا(ع) جنبۀ معنوى و قداست مى‌بخشد و افراد با افتخار به چنین کارهایى اقدام مى‌کنند. در میان مردم،سنّتهایى همچون آش نذرى، سفرۀ نذرى، گوسفند نذرى، شله زرد، ترحلوا و...متداول است که اغلب با نذر، بر خود واجب مى‌سازند و در کنار آن مرثیه‌خوانى انجام مى‌گیرد و این اطعامها به یاد اهل بیت(ع) است.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. تحریرالوسیله،امام خمینى(ره)،ص ۲۳۷.