گوشواره: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «پس از شهادت امام حسین«ع»،سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده،ضمن به آتش کشیدن آن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
پس از شهادت امام حسین«ع»،سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده،ضمن به آتش کشیدن آنها،هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوشها و پاهاى اطفال،گوشواره و خلخال بیرون آوردند. <ref>حیاة الامام الحسین،ج 3،ص 301.</ref> از فاطمه صغرى،دختر امام حسین«ع»نقل شده است که پس از شهادت امام،یکى از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوى یکى از خیمه‌ها ایستاده بوده،حمله‌ور مى‌شود و با نیزه بر او ضربتى مى‌زند که بر زمین مى‌خورد،آنگاه گوشواره از گوشش مى‌کند و خون جارى مى‌شود. <ref>بحار الانوار،ج 45،ص 61.</ref> دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است«حتّى افضوا الى قرط کان فى اذن امّ کلثوم اخت الحسین«ع»فاخذوه و خرموا اذنها». <ref>عوالم(امام حسین)،ص 305.</ref>
پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوشها و پاهاى اطفال، '''گوشواره''' و خلخال بیرون آوردند. <ref>حیاة الامام الحسین،ج۳،ص ۳۰۱.</ref>  


== حمله به خمیه‌ها ==
از فاطمه صغرى، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکى از سواران سپاه [[عمر سعد]] به طرف او که جلوى یکى از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله‌ور مى‌شود و با نیزه بر او ضربتى مى‌زند که بر زمین مى‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش مى‌کند و خون جارى مى‌شود.<ref>بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۶۱.</ref>


دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: «حتّى افضوا الى قرط کان فى اذن امّ کلثوم اخت الحسین(ع)فاخذوه و خرموا اذنها». <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۳۰۵.</ref>


== منبع ==


* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۸۷.


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 387.
[[رده:اشیا و فرهنگ مادی]]
[[رده:مفاهیم]]

نسخهٔ ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۰۳

پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوشها و پاهاى اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند. [۱]

حمله به خمیه‌ها

از فاطمه صغرى، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکى از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوى یکى از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله‌ور مى‌شود و با نیزه بر او ضربتى مى‌زند که بر زمین مى‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش مى‌کند و خون جارى مى‌شود.[۲]

دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: «حتّى افضوا الى قرط کان فى اذن امّ کلثوم اخت الحسین(ع)فاخذوه و خرموا اذنها». [۳]

منبع

  • جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۸۷.

پی‌نوشت

  1. حیاة الامام الحسین،ج۳،ص ۳۰۱.
  2. بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۶۱.
  3. عوالم(امام حسین)،ص ۳۰۵.