معقل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''معقل''' از غلامان ابن زیاد بود که به دستور او، منافقانه در [[کوفه]] خود را شیعه و طرفدار [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] و [[مسلم بن عقیل]] جلوه داد و در مسجد جامع کوفه، از طریق [[مسلم بن عوسجه]]، از مکان اختفاى مسلم آگاه شد.هر روز به خانۀ مسلم رفت و آمد مى‌کرد و مخفیانه اخبار و گزارشهاى نهضت را به ابن زیاد مى‌رساند.جاسوسى او ضربۀ سختى به نهضت مسلم در کوفه زد و به دستگیرى و شهادت«[[هانى بن عروۀ مرادى|هانى]]»و سپس مسلم بن عقیل انجامید. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۱۷۷.</ref>
'''معقل''' از غلامان ابن زیاد بود که به دستور او، منافقانه در [[کوفه]] خود را شیعه و طرفدار [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] و [[مسلم بن عقیل]] جلوه داد و در مسجد جامع کوفه، از طریق [[مسلم بن عوسجه]]، از مکان اختفاى مسلم آگاه شد.هر روز به خانۀ مسلم رفت و آمد مى‌کرد و مخفیانه اخبار و گزارشهاى نهضت را به ابن زیاد مى‌رساند.جاسوسى او ضربۀ سختى به نهضت مسلم در کوفه زد و به دستگیرى و شهادت«[[هانى بن عروۀ مرادى|هانى]]»و سپس مسلم بن عقیل انجامید. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۱۷۷.</ref>


== منبع ==
==منبع==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۰-۴۳۱.]
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۰-۴۳۱.]


== پی‌نوشت ==
==پی‌نوشت==
<references />
<references />
[[رده:افراد]]

نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۷

معقل از غلامان ابن زیاد بود که به دستور او، منافقانه در کوفه خود را شیعه و طرفدار حسین بن على(ع) و مسلم بن عقیل جلوه داد و در مسجد جامع کوفه، از طریق مسلم بن عوسجه، از مکان اختفاى مسلم آگاه شد.هر روز به خانۀ مسلم رفت و آمد مى‌کرد و مخفیانه اخبار و گزارشهاى نهضت را به ابن زیاد مى‌رساند.جاسوسى او ضربۀ سختى به نهضت مسلم در کوفه زد و به دستگیرى و شهادت«هانى»و سپس مسلم بن عقیل انجامید. [۱]

منبع

پی‌نوشت

  1. مقتل الحسین،مقرّم،ص ۱۷۷.