شعر امام حسین «ع»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «ائمه شیعه،گاهى به اقتضاى زمان و مکان و موقعیّت،شعر هم مى‌سرودند.گاهى هم به ش...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
ائمه شیعه،گاهى به اقتضاى زمان و مکان و موقعیّت،شعر هم مى‌سرودند.گاهى هم به شعر شاعران پیشین،استناد و استشهاد مى‌کردند.از حسین بن على«ع»نیز شعرهاى فراوانى نقل شده است،چه آنچه در حوادث کربلا بصورت موعظه،رجز و جز آن بیان کرده،و چه آنچه پیشتر به مناسبتهاى مختلف سروده است.کتابى هم به نام«دیوان الحسین بن على»که حاوى اشعار آن حضرت است،چاپ شده است <ref>گردآورنده:محمّد عبد الرحیم،ناشر:دار المختارات العربیّه،چاپ اوّل 1412 ق،222 صفحه،در این کتاب،که فصولى در زندگى امام هم دارد،به شرح لغات اشعار هم پرداخته و ترتیب الفبایى قافیه رعایت شده است.</ref> و بیشتر اشعار آن، مواعظ و حکمت است.
ائمه شیعه،گاهى به اقتضاى زمان و مکان و موقعیّت،شعر هم مى‌سرودند.گاهى هم به شعر شاعران پیشین،استناد و استشهاد مى‌کردند. از [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] نیز شعرهاى فراوانى نقل شده است،چه آنچه در حوادث [[کربلا]] بصورت موعظه،رجز و جز آن بیان کرده،و چه آنچه پیشتر به مناسبتهاى مختلف سروده است.کتابى هم به نام«دیوان الحسین بن على»که حاوى اشعار آن حضرت است،چاپ شده است <ref>گردآورنده:محمّد عبد الرحیم،ناشر:دار المختارات العربیّه،چاپ اوّل ۱۴۱۲ ق،۲۲۲ صفحه،در این کتاب،که فصولى در زندگى امام هم دارد،به شرح لغات اشعار هم پرداخته و ترتیب الفبایى قافیه رعایت شده است.</ref> و بیشتر اشعار آن، مواعظ و حکمت است.


در نهضت عاشورا،امام حسین«ع»هم شعرهایى از خود دارد،هم شعرهایى از شعراى عرب که به آنها تمثّل کرده است،مانند شعرى با این مطلع:«فان نهزم فهزّامون قدما...»یا شعر دیگرى با این آغاز:«مهلا بنى عمّنا ظلامتنا...» اما برخى از آنچه از شعرهاى خود آن حضرت است،چنین است:وقتى در منزلگاه صفاح با فرزدق برخورد کرد و اوضاع داخلى کوفه و سست رأیى بیعت کنندگان را شنید،چنین سرود:
== اشعار ==
در نهضت عاشورا، [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] هم شعرهایى از خود دارد، هم شعرهایى از شعراى عرب که به آنها تمثّل کرده است،مانند شعرى با این مطلع:«فان نهزم فهزّامون قدما...» یا شعر دیگرى با این آغاز: «مهلا بنى عمّنا ظلامتنا...» اما برخى از آنچه از شعرهاى خود آن حضرت است،چنین است:وقتى در منزلگاه صفاح با فرزدق برخورد کرد و اوضاع داخلى کوفه و سست رأیى بیعت کنندگان را شنید،چنین سرود:


{| لئن کانت الدنیا تعدّ نفیسة | فدار ثواب اللّه اعلى و انبل }}
<br />
{|
|لئن کانت الدنیا تعدّ نفیسة  
|
|فدار ثواب اللّه اعلى و انبل  
|-
|و ان کانت الأبدان للموت انشأت
|
|فقتل امرئ بالسّیف فى اللّه افضل
|-
|و ان کانت الأرزاق شیئا مقدّرا
|
|فقلّة سعى المرء فى الرّزق اجمل
|-
|و ان کانت الأموال للتّرک جمعها
|
|فما بال متروک به المرء یبخل
|}
شب [[عاشورا]] پس از سخنرانى براى یاران و اعلام وفادارى از سوى آنان،به خیمۀ خود بازگشت و در حالى که به اصلاح و آماده‌سازى شمشیر خود مشغول بود،چنین مى‌سرود:


{| و ان کانت الأبدان للموت انشأت | فقتل امرئ بالسّیف فى اللّه افضل }}
<br />
{|
|یا دهر افّ لک من خلیل
|
|کم لک بالإشراق و الأصیل
|-
|من صاحب و طالب قتیل
|
|و الدّهر لا یقنع بالبدیل
|-
|و انّما الأمر الى الجلیل
|
کلّ حىّ سالک السبیل <ref>در بعضى نقلها«سالک سبیلى»است.</ref>
|}


{{ب| و ان کانت الأرزاق شیئا مقدّرا | فقلّة سعى المرء فى الرّزق اجمل }}


{{ب| و ان کانت الأموال للتّرک جمعها | فما بال متروک به المرء یبخل }}
روز عاشورا،رجزى را که در یکى از حمله‌هایش مى‌خواند،این بود:
 
شب عاشورا پس از سخنرانى براى یاران و اعلام وفادارى از سوى آنان،به خیمۀ خود بازگشت و در حالى که به اصلاح و آماده‌سازى شمشیر خود مشغول بود،چنین مى‌سرود:
 
{{ب| یا دهر افّ لک من خلیل | کم لک بالإشراق و الأصیل }}
 
{{ب| من صاحب و طالب قتیل | و الدّهر لا یقنع بالبدیل }}
 
{{ب| و انّما الأمر الى الجلیل | و کلّ حىّ سالک السبیل <ref>در بعضى نقلها«سالک سبیلى»است.</ref> }}


روز عاشورا،رجزى را که در یکى از حمله‌هایش مى‌خواند،این بود:
<br />
{|
|الموت اولى من رکوب العار
|
|و العار اولى من دخول النّار
|}


{{ب| الموت اولى من رکوب العار | و العار اولى من دخول النّار }}


و در حمله به جناح چپ لشکر عمر سعد،چنین رجز مى‌خواند:
و در حمله به جناح چپ لشکر عمر سعد،چنین رجز مى‌خواند:


{| انا الحسین بن علىّ | آلیت ان لا انثنى }}
<br />
 
{|
{{ب| احمى عیالات ابى | امضى على دین النّبى }}
|انا الحسین بن علىّ  
 
|
|آلیت ان لا انثنى  
|-
|احمى عیالات ابى  
|
|امضى على دین النّبى  
|}
و نیز در طول رزم‌آورى‌ها و حماسه‌آفرینى‌هاى خود،چنین رجزى بر لب داشت:
و نیز در طول رزم‌آورى‌ها و حماسه‌آفرینى‌هاى خود،چنین رجزى بر لب داشت:


{| انا ابن علىّ الخیر،من آل هاشم | کفانى بهذا مفخرا حین افخر }}
<br />
 
{|
{{ب| و جدّى رسول اللّه اکرم من مشى | و نحن سراج اللّه فى الناس یزهر }}
|انا ابن علىّ الخیر،من آل هاشم  
 
|
{{ب| و فاطمة امّى سلالة احمد | و عمّى یدعى ذو الجناحین جعفر }}
|کفانى بهذا مفخرا حین افخر  
 
|-
{{ب| و فینا کتاب اللّه انزل صادقا | و فینا الهدى و الوحى و الخیر یذکر }}
|و جدّى رسول اللّه اکرم من مشى  
 
|
|و نحن سراج اللّه فى الناس یزهر  
|-
|و فاطمة امّى سلالة احمد  
|
|و عمّى یدعى ذو الجناحین جعفر  
|-
|و فینا کتاب اللّه انزل صادقا  
|
|و فینا الهدى و الوحى و الخیر یذکر  
|}
و شعر بلند دیگرى دارد،با این مطلع:
و شعر بلند دیگرى دارد،با این مطلع:


{| غدر القوم و قدما رغبوا | عن ثواب اللّه ربّ الثّقلین }}
<br />
 
{|
که هنگام حمله به دشمن سوار بر اسب،ابیات آن را مى‌خواند. <ref>بحار الأنوار،ج 45،ص 47.البته در متن اشعار،در منابع مختلف تفاوتهاى جزئى وجود دارد.</ref>
|غدر القوم و قدما رغبوا  
 
|
برخى اشعار هم به امام حسین«ع»نسبت داده شده،در حالى که قرنها پس از آن حضرت،از زبان آن امام شهید سروده شده،و رواج یافته است،از قبیل:
|عن ثواب اللّه ربّ الثّقلین  
 
|}
{{ب| ان کان دین محمّد لم یستقم | الاّ بقتلى یا سیوف خذینى <ref>از شیخ محسن ابى الحب خثعمى(1305-1235 ق)است از شاعران خاندان آل ابى الحبّ در کربلا که دیوان مخطوطى دارد به نام«الحائریات»و بیت بالا،در یکى از قصاید مشهور اوست(تراث کربلا،سلمان هادى طعمه،ص 156).</ref> }}




که هنگام حمله به دشمن سوار بر اسب،ابیات آن را مى‌خواند. <ref>بحار الأنوار،ج۴۵،ص ۴۷.البته در متن اشعار،در منابع مختلف تفاوتهاى جزئى وجود دارد.</ref>


برخى اشعار هم به امام حسین(ع)نسبت داده شده،در حالى که قرنها پس از آن حضرت،از زبان آن امام شهید سروده شده،و رواج یافته است،از قبیل:
<br />
{|
|ان کان دین محمّد لم یستقم
|
|الاّ بقتلى یا سیوف خذینى <ref>از شیخ محسن ابى الحب خثعمى(۱۳۰۵-۱۲۳۵ ق)است از شاعران خاندان آل ابى الحبّ در کربلا که دیوان مخطوطى دارد به نام«الحائریات»و بیت بالا،در یکى از قصاید مشهور اوست(تراث کربلا،سلمان هادى طعمه،ص ۱۵۶).</ref>
|}


== منبع ==


* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۵۰-۲۵۲.


جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 250-252.
== پی‌نوشت ==
<references />

نسخهٔ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۱۲

ائمه شیعه،گاهى به اقتضاى زمان و مکان و موقعیّت،شعر هم مى‌سرودند.گاهى هم به شعر شاعران پیشین،استناد و استشهاد مى‌کردند. از حسین بن على(ع) نیز شعرهاى فراوانى نقل شده است،چه آنچه در حوادث کربلا بصورت موعظه،رجز و جز آن بیان کرده،و چه آنچه پیشتر به مناسبتهاى مختلف سروده است.کتابى هم به نام«دیوان الحسین بن على»که حاوى اشعار آن حضرت است،چاپ شده است [۱] و بیشتر اشعار آن، مواعظ و حکمت است.

اشعار

در نهضت عاشورا، امام حسین(ع) هم شعرهایى از خود دارد، هم شعرهایى از شعراى عرب که به آنها تمثّل کرده است،مانند شعرى با این مطلع:«فان نهزم فهزّامون قدما...» یا شعر دیگرى با این آغاز: «مهلا بنى عمّنا ظلامتنا...» اما برخى از آنچه از شعرهاى خود آن حضرت است،چنین است:وقتى در منزلگاه صفاح با فرزدق برخورد کرد و اوضاع داخلى کوفه و سست رأیى بیعت کنندگان را شنید،چنین سرود:


لئن کانت الدنیا تعدّ نفیسة فدار ثواب اللّه اعلى و انبل
و ان کانت الأبدان للموت انشأت فقتل امرئ بالسّیف فى اللّه افضل
و ان کانت الأرزاق شیئا مقدّرا فقلّة سعى المرء فى الرّزق اجمل
و ان کانت الأموال للتّرک جمعها فما بال متروک به المرء یبخل

شب عاشورا پس از سخنرانى براى یاران و اعلام وفادارى از سوى آنان،به خیمۀ خود بازگشت و در حالى که به اصلاح و آماده‌سازى شمشیر خود مشغول بود،چنین مى‌سرود:


یا دهر افّ لک من خلیل کم لک بالإشراق و الأصیل
من صاحب و طالب قتیل و الدّهر لا یقنع بالبدیل
و انّما الأمر الى الجلیل و کلّ حىّ سالک السبیل [۲]


روز عاشورا،رجزى را که در یکى از حمله‌هایش مى‌خواند،این بود:


الموت اولى من رکوب العار و العار اولى من دخول النّار


و در حمله به جناح چپ لشکر عمر سعد،چنین رجز مى‌خواند:


انا الحسین بن علىّ آلیت ان لا انثنى
احمى عیالات ابى امضى على دین النّبى

و نیز در طول رزم‌آورى‌ها و حماسه‌آفرینى‌هاى خود،چنین رجزى بر لب داشت:


انا ابن علىّ الخیر،من آل هاشم کفانى بهذا مفخرا حین افخر
و جدّى رسول اللّه اکرم من مشى و نحن سراج اللّه فى الناس یزهر
و فاطمة امّى سلالة احمد و عمّى یدعى ذو الجناحین جعفر
و فینا کتاب اللّه انزل صادقا و فینا الهدى و الوحى و الخیر یذکر

و شعر بلند دیگرى دارد،با این مطلع:


غدر القوم و قدما رغبوا عن ثواب اللّه ربّ الثّقلین


که هنگام حمله به دشمن سوار بر اسب،ابیات آن را مى‌خواند. [۳]

برخى اشعار هم به امام حسین(ع)نسبت داده شده،در حالى که قرنها پس از آن حضرت،از زبان آن امام شهید سروده شده،و رواج یافته است،از قبیل:

ان کان دین محمّد لم یستقم الاّ بقتلى یا سیوف خذینى [۴]

منبع

  • جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۵۰-۲۵۲.

پی‌نوشت

  1. گردآورنده:محمّد عبد الرحیم،ناشر:دار المختارات العربیّه،چاپ اوّل ۱۴۱۲ ق،۲۲۲ صفحه،در این کتاب،که فصولى در زندگى امام هم دارد،به شرح لغات اشعار هم پرداخته و ترتیب الفبایى قافیه رعایت شده است.
  2. در بعضى نقلها«سالک سبیلى»است.
  3. بحار الأنوار،ج۴۵،ص ۴۷.البته در متن اشعار،در منابع مختلف تفاوتهاى جزئى وجود دارد.
  4. از شیخ محسن ابى الحب خثعمى(۱۳۰۵-۱۲۳۵ ق)است از شاعران خاندان آل ابى الحبّ در کربلا که دیوان مخطوطى دارد به نام«الحائریات»و بیت بالا،در یکى از قصاید مشهور اوست(تراث کربلا،سلمان هادى طعمه،ص ۱۵۶).