مهریه زهرا: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «در برخى روایات است که آب،یا آب فرات،مهریّۀ حضرت زهرا«ع»مى‌باشد.از امام باقر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در برخى روایات است که | در برخى روایات است که آب، یا آب فرات، '''مهریّۀ حضرت زهرا(ع)''' مى‌باشد. | ||
«و جعلت | == تعبیر مهریه حضرت زهرا(س) == | ||
از امام باقر(ع) در ضمن حدیث مفصّلى دربارۀ مهریّۀ حضرت زهرا(ع) آمده است: «و جعلت لها فى الأرض اربعة انهار:الفرات،و نیل مصر و نهروان و نهر بلخ» <ref>مناقب،ابن شهر آشوب،ج ۳، ص ۳۵۱.</ref> و در نقل دیگرى است: | |||
«و جعلت نحلتها من علىّ خمس الدّنیا و ثلثى الجنّة و اربعة انهار فى الأرض،الفرات و دجلة و النّیل و نهر بلخ...». <ref>عوالم(فاطمة الزهراء)بحرانى،ج ۱۱،ص ۳۵۹ به نقل از اثبات الهداة.</ref> طبق این نقلها نه تنها فرات و دجله و نیل و نهر بلخ، بلکه یک پنجم دنیا و دو سوّم بهشت نیز مهریۀ زهراى مرضیّه است، امّا فرزند زهرا، در کنار همین فرات، لب تشنه جان مى‌دهد و مظلومانه به شهادت مى‌رسد. | |||
{ | <br /> | ||
{| | |||
|کاش،اى کاش که دنیاى عطش مى‌فهمید | |||
| | |||
|آب،مهریّۀ زهراست،بیا تا برویم <ref>حسینجانى.</ref> | |||
|- | |||
|آب،مهریّه زهرا و تو لب تشنه دهى جان | |||
| | |||
|مصلحت بود ندانم چه در این کار،قضا را <ref>ناصر الدین شاه قاجار.</ref> | |||
|} | |||
== منبع == | |||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۰. | |||
== پی‌نوشت == | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۳
در برخى روایات است که آب، یا آب فرات، مهریّۀ حضرت زهرا(ع) مى‌باشد.
تعبیر مهریه حضرت زهرا(س)
از امام باقر(ع) در ضمن حدیث مفصّلى دربارۀ مهریّۀ حضرت زهرا(ع) آمده است: «و جعلت لها فى الأرض اربعة انهار:الفرات،و نیل مصر و نهروان و نهر بلخ» [۱] و در نقل دیگرى است:
«و جعلت نحلتها من علىّ خمس الدّنیا و ثلثى الجنّة و اربعة انهار فى الأرض،الفرات و دجلة و النّیل و نهر بلخ...». [۲] طبق این نقلها نه تنها فرات و دجله و نیل و نهر بلخ، بلکه یک پنجم دنیا و دو سوّم بهشت نیز مهریۀ زهراى مرضیّه است، امّا فرزند زهرا، در کنار همین فرات، لب تشنه جان مى‌دهد و مظلومانه به شهادت مى‌رسد.
| کاش،اى کاش که دنیاى عطش مى‌فهمید | آب،مهریّۀ زهراست،بیا تا برویم [۳] | |
| آب،مهریّه زهرا و تو لب تشنه دهى جان | مصلحت بود ندانم چه در این کار،قضا را [۴] |
منبع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۰.