منصب نوکرى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عنوانى است که مدّاحان و روضه‌خوانان،از روى عشق و علاقه،به مولایشان ابا عبد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
عنوانى است که مدّاحان و روضه‌خوانان،از روى عشق و علاقه،به مولایشان ابا عبد الله«ع»به کار و شغل خود مى‌دهند و به آن افتخار مى‌کنند و امام حسین«ع»را ارباب و خود را نوکر به حساب مى‌آورند و این نوکرى را با پادشاهى عوض نمى‌کنند.شایسته آن است که این نوکرى،خلوص و حقیقت داشته باشد و صرف ادّعا نباشد،حقیقت آن وقتى است که میان نوکر و ارباب،اطاعت از یک سو و لطف از سوى دیگر باشد.مرحوم محدث نورى گوید:«به مجرّد ذکر فضایل و مناقب و حالات و مصائب حضرت سید الشهدا«ع»کسى سمت چاکرى و منصب نوکرى آن حضرت را پیدا نخواهد کرد...
'''منصب نوکری''' عنوانى است که مدّاحان و روضه‌خوانان، از روى عشق و علاقه، به مولایشان اباعبدالله(ع) به کار و شغل خود مى‌دهند و به آن افتخار مى‌کنند و [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] را ارباب و خود را نوکر به حساب مى‌آورند و این نوکرى را با پادشاهى عوض نمى‌کنند.  


روضه‌خوان آنگاه در قطار چاکران آن حضرت در آید که آنچه گوید،براى حقّ عزّ و جل و اداى حقّ و اولیائش علیهم السلام باشد؛و الاّ کاسبى خواهد بود که آن فضایل و مناقب را سرمایه نموده و به آن مشغول تجارت شده،ابدا حقى به کسى ندارد.» <ref>لؤلؤ و مرجان،میرزا حسین نورى،ص 19.</ref>
== مفهوم ==
شایسته آن است که این نوکرى،خلوص و حقیقت داشته باشد و صرف ادّعا نباشد،حقیقت آن وقتى است که میان نوکر و ارباب،اطاعت از یک سو و لطف از سوى دیگر باشد.مرحوم محدث نورى گوید:«به مجرّد ذکر فضایل و مناقب و حالات و مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) کسى سمت چاکرى و منصب نوکرى آن حضرت را پیدا نخواهد کرد...


{{ب| به مال و جاه و سلطنت نه رو کند نه بنگرد | کسى که از صمیم دل،دمى شود گداى تو }}
روضه‌خوان آنگاه در قطار چاکران آن حضرت در آید که آنچه گوید، براى حقّ عزّ و جل و اداى حقّ و اولیائش(ع) باشد و الاّ کاسبى خواهد بود که آن فضایل و مناقب را سرمایه نموده و به آن مشغول تجارت شده،ابدا حقى به کسى ندارد.» <ref>لؤلؤ و مرجان،میرزا حسین نورى،ص ۱۹.</ref>


<br />
{|
|به مال و جاه و سلطنت نه رو کند نه بنگرد
|
|کسى که از صمیم دل،دمى شود گداى تو
|}


== منبع ==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۸.]


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
 
 
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 438.

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۶

منصب نوکری عنوانى است که مدّاحان و روضه‌خوانان، از روى عشق و علاقه، به مولایشان اباعبدالله(ع) به کار و شغل خود مى‌دهند و به آن افتخار مى‌کنند و امام حسین(ع) را ارباب و خود را نوکر به حساب مى‌آورند و این نوکرى را با پادشاهى عوض نمى‌کنند.

مفهوم

شایسته آن است که این نوکرى،خلوص و حقیقت داشته باشد و صرف ادّعا نباشد،حقیقت آن وقتى است که میان نوکر و ارباب،اطاعت از یک سو و لطف از سوى دیگر باشد.مرحوم محدث نورى گوید:«به مجرّد ذکر فضایل و مناقب و حالات و مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) کسى سمت چاکرى و منصب نوکرى آن حضرت را پیدا نخواهد کرد...

روضه‌خوان آنگاه در قطار چاکران آن حضرت در آید که آنچه گوید، براى حقّ عزّ و جل و اداى حقّ و اولیائش(ع) باشد و الاّ کاسبى خواهد بود که آن فضایل و مناقب را سرمایه نموده و به آن مشغول تجارت شده،ابدا حقى به کسى ندارد.» [۱]


به مال و جاه و سلطنت نه رو کند نه بنگرد کسى که از صمیم دل،دمى شود گداى تو

منبع

پی‌نوشت

  1. لؤلؤ و مرجان،میرزا حسین نورى،ص ۱۹.