تائب تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شیخ اسماعیل تائب''' یکی از شاعران معاصر ایران بود. | '''شیخ اسماعیل تائب''' '''تبریزی''' (۱۲۸۶ ه. ق-۱۳۷۴ ه. ق) یکی از شاعران معاصر ایران بود. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = شیخ اسماعیل تائب | | نام = شیخ اسماعیل تائب | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۲۸۶ ه. ق | ||
| محل تولد =تبریز | | محل تولد =تبریز | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۳۷۴ ه. ق | ||
| محل مرگ =مشهد | | محل مرگ =مشهد | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
شیخ اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به «مسأله‌گو» شاعر و نویسنده‌ی ایرانی به سال | شیخ اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به «مسأله‌گو» شاعر و نویسنده‌ی ایرانی به سال ۱۲۸۶ ه. ق در تبریز متولد شد و در همان شهر علوم ادبی را فرا گرفت، سپس به مشهد کوچ کرد و تا پایان زندگی در آن شهر به سر برد. | ||
تائب شاعری میان مایه بود و بیشتر اشعارش درونمایه‌های اخلاقی و اجتماعی دارند و بیشتر در زمره‌ی شعرهای تعلیمی به شمار می‌روند. | تائب شاعری میان مایه بود و بیشتر اشعارش درونمایه‌های اخلاقی و اجتماعی دارند و بیشتر در زمره‌ی شعرهای تعلیمی به شمار می‌روند. تائب به سال ۱۳۷۴ ه. ق در مشهد مقدس وفات یافت.<ref>تاریخ علمای خراسان؛ ص ۲۶۶.</ref> | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
تائب تبریزی مؤلفی پرکار بود و آثار فراوانی به نظم و نثر از خود باقی | تائب تبریزی مؤلفی پرکار بود و آثار فراوانی به نظم و نثر از خود باقی گذارده‌است، از جمله: | ||
* | *«ابلاغ‌المبین» به نثر فارسی در ردّ آیین مسیحی | ||
* | *«عقایدالاسلام» ترجمه‌ی عقایدالاسلام ترکی | ||
* | *«مرآةالمتقین» در اخلاق و معارف | ||
*«روح و ریحان» که حاوی مطالب اخلاقی، عرفانی، قصص، حکایات تاریخ و زندگینامه است و کتاب کشکولی | *«روح و ریحان» که حاوی مطالب اخلاقی، عرفانی، قصص، حکایات تاریخ و زندگینامه است و کتاب کشکولی در نظم نثر است. | ||
دیوان اشعار شامل: غزل، رباعی و قطعه که از جمله قصاید آن مراثی و مدایح چهارده معصوم (ع) را می‌توان برشمرد. | [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=496008&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] اشعار شامل: غزل، رباعی و قطعه که از جمله قصاید آن مراثی و مدایح چهارده معصوم(ع) را می‌توان برشمرد. | ||
<br /> | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج ۲، ص: ۱۰۷۳.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۶
شیخ اسماعیل تائب تبریزی (۱۲۸۶ ه. ق-۱۳۷۴ ه. ق) یکی از شاعران معاصر ایران بود.
| شیخ اسماعیل تائب | |
|---|---|
| زادروز | ۱۲۸۶ ه. ق تبریز |
| مرگ | ۱۳۷۴ ه. ق مشهد |
| لقب | مسأله‌گو |
زندگینامه
شیخ اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به «مسأله‌گو» شاعر و نویسنده‌ی ایرانی به سال ۱۲۸۶ ه. ق در تبریز متولد شد و در همان شهر علوم ادبی را فرا گرفت، سپس به مشهد کوچ کرد و تا پایان زندگی در آن شهر به سر برد.
تائب شاعری میان مایه بود و بیشتر اشعارش درونمایه‌های اخلاقی و اجتماعی دارند و بیشتر در زمره‌ی شعرهای تعلیمی به شمار می‌روند. تائب به سال ۱۳۷۴ ه. ق در مشهد مقدس وفات یافت.[۱]
آثار
تائب تبریزی مؤلفی پرکار بود و آثار فراوانی به نظم و نثر از خود باقی گذارده‌است، از جمله:
- «ابلاغ‌المبین» به نثر فارسی در ردّ آیین مسیحی
- «عقایدالاسلام» ترجمه‌ی عقایدالاسلام ترکی
- «مرآةالمتقین» در اخلاق و معارف
- «روح و ریحان» که حاوی مطالب اخلاقی، عرفانی، قصص، حکایات تاریخ و زندگینامه است و کتاب کشکولی در نظم نثر است.
دیوان اشعار شامل: غزل، رباعی و قطعه که از جمله قصاید آن مراثی و مدایح چهارده معصوم(ع) را می‌توان برشمرد.
اشعار
| آن که بُد گوهر دریای حیا زینب بود | در حیا نایبه‌ی خیر نسا زینب بود | |
| گوهری که به جهان «زین‌اش» نام آمد | دختر میر عرب، شیر خدا زینب بود | |
| تالی حضرت صدیقه و اخت الحسنین | سینه‌اش آینه‌ی صدق و صفا زینب بود | |
| آن که پیموده ره مهر وفا شد نامی | زیب دیباچه‌ی دیوان وفا زینب بود | |
| آنکه مبهوت ز صبرش شده ایّوب صبور | معدن صبر به صحرای بلا زینب بود | |
| آنکه بعد از شه لب تشنه به هنگام بلا | قد علم کرد به میدان وفا زینب بود | |
| آنکه با شوق بیاری برادر برخاست | پیروی کرد از او، پای به پا زینب بود | |
| آنکه همگام برادر شد و بر خلق رساند | صورت و معنی قرآن خدا زینب بود | |
| آنکه در حال اسیری پی نهضت برخاست | گشت خاتون ظفر در همه جا زینب بود |
منابع
پی نوشت
- ↑ تاریخ علمای خراسان؛ ص ۲۶۶.