هاشم رضازاده: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هاشم | '''هاشم رضازاده''' (١٣٥٩ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = ١٣٥٩ ه.ش | ||
| محل تولد = مشهد | | محل تولد = مشهد | ||
| والدین = محمد رضازاده | | والدین = محمد رضازاده | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| سال‌های نویسندگی = | | سال‌های نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|آثار = | |آثار =«باران شبی ببارد اگر» | ||
|کتاب‌ها = | |کتاب‌ها = | ||
|مقاله‌ها = | |مقاله‌ها = | ||
|نمایشنامه‌ها = | |نمایشنامه‌ها = | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
هاشم رضازاده فرزند محمد در بهمن ماه ١٣٥٩ شمسی در مشهد مقدس در خانواده‌ای متدین متولد شد و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در شهر خود به پایان رسانید. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. از سال ١٣٧٦ ه. ش سرودن شعر را شروع کرد و همزمان به نوشتن نمایشنامه، فیلمنامه، داستان کوتاه و مطالب پراکنده روی آورد و در تمام این رشته‌ها مقام‌هایی را در سطح استانی و کشوری به دست آورده است. | |||
خود می‌گوید: «موفقیت‌هایم به لطف امام هشتم بوده است.» | |||
رضا زاده در چندین جشنواره از جمله شعر رضوی مشهد و استان، شعر عاشورایی، شعر دفاع مقدس و... برگزیده شده است. همچنین دبیر و داور چندین جشنواره نیز بوده است.<ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.</ref> | |||
== آثار == | |||
از هاشم رضازاده کتابی با عنوان «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1536728&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author باران شبی ببارد اگر]» به چاپ رسیده است. | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۹۹: | خط ۷۹: | ||
{{ب| این خاک بوی عطر تورا می‌دهد هنوز | بوی نماز وتر تو را می‌دهد هنوز }} | {{ب| این خاک بوی عطر تورا می‌دهد هنوز | بوی نماز وتر تو را می‌دهد هنوز }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۸۹: | ||
{{ب| خون افق گرفته گریبان دشت را | خورشید می‌رود که خودش را فدا کند }} | {{ب| خون افق گرفته گریبان دشت را | خورشید می‌رود که خودش را فدا کند }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{| class="" style="margin: 0 auto; " | |||
| class="b" |<span class="beyt"> برگشتنی که نیستم اما خدا کند </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> آقا مرا دوباره برادر صدا کند </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> آقا مرا ببخش که دستی نداشتم </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> تا حق احترام شما را ادا کند </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> آقای مهربان کمرم تیر می‌کشد </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> این تیر را بگو کمرم را رها کند </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هر کس که سر گذاشته بر روی دستتان </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> باید سری به پیشکشت دست و پا کند </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> جانم فدای حضرت بالا بلندتان </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ای آنکه خاک را به نظر کیمیا کند </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> لب تشنه بودم آمدم و تشنه می‌روم </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> با مادرم بگو که برایم دعا کند </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خون افق گرفته گریبان دشت را </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خورشید می‌رود که خودش را فدا کند </span> | |||
|} | |||
<br /> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1187-1188. | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1187-1188.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۲۸: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۳
هاشم رضازاده (١٣٥٩ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
| هاشم رضازاده | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٥٩ ه.ش مشهد |
| پدر و مادر | محمد رضازاده |
| آثار | «باران شبی ببارد اگر» |
| مدرک تحصیلی | کارشناسی زبان و ادبیات فارسی |
زندگینامه
هاشم رضازاده فرزند محمد در بهمن ماه ١٣٥٩ شمسی در مشهد مقدس در خانواده‌ای متدین متولد شد و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را در شهر خود به پایان رسانید. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. از سال ١٣٧٦ ه. ش سرودن شعر را شروع کرد و همزمان به نوشتن نمایشنامه، فیلمنامه، داستان کوتاه و مطالب پراکنده روی آورد و در تمام این رشته‌ها مقام‌هایی را در سطح استانی و کشوری به دست آورده است.
خود می‌گوید: «موفقیت‌هایم به لطف امام هشتم بوده است.»
رضا زاده در چندین جشنواره از جمله شعر رضوی مشهد و استان، شعر عاشورایی، شعر دفاع مقدس و... برگزیده شده است. همچنین دبیر و داور چندین جشنواره نیز بوده است.[۱]
آثار
از هاشم رضازاده کتابی با عنوان «باران شبی ببارد اگر» به چاپ رسیده است.
اشعار
| دستان شب گرفته گریبان کوفه را | چشمان کافران مسلمان کوفه را | |
| سردردها به‌روی غزل پا گذاشتند | خود را کنار مثنوی‌ام جا گذاشتند | |
| فریادهای خستگی‌ام آه می‌شوند | همصحبتی برای دل چاه می‌شوند | |
| بس تند باد حادثه بر کوه عشق زد | زخمی به‌روی پیکر مجروح عشق زد | |
| رگبار اشک چشم مرا زخم کرده است | آیینه روبروی رخم اخم کرده است | |
| زخمی گلوی خشک افق را خراش داد | خون تورا به‌روی تن دشت پاش داد | |
| با تو برادرانه سخن گفت خواهرت | وقتی که زیر سم ستورست پیکرت | |
| با تو برادرانه سخن گفت خواهرت | وقتی که روی نیزه گذر می‌کند سرت | |
| بر روی موج نیزه سوارند کوهها | قالب تهی کنند در این موج نوح‌ها | |
| بر روی موج نیزه سوارست کوکبی | افتاده گیسوان قمر دست عقربی | |
| امشب تمام دشت پر از آه آهوان | می‌گیرد آخر آه جهانسوز زینبی | |
| باران اشک‌های غم آلوده‌ام ببار | بگذر از ازدحام غزل‌های من شبی | |
| این چشم‌های گمشده در بارش غم‌ست | یا جام گُر گرفته از خون لبالبی | |
| امشب تمام دشت پر از آه آهوان | هر سو رمیده‌اند غزالان بی امان | |
| هر سو فتاده‌است سری از قفا جدا | سرها بریده بینی و تن‌ها جدا جدا | |
| بر روی خاک عطر تن آب مانده است | بوی گلاب چشمه مهتاب مانده است | |
| این خاک بوی عطر تورا می‌دهد هنوز | بوی نماز وتر تو را می‌دهد هنوز |
| برگشتنی که نیستم اما خدا کند | آقا مرا دوباره برادر صدا کند | |
| آقا مرا ببخش که دستی نداشتم | تا حق احترام شما را ادا کند | |
| آقای مهربان کمرم تیر می‌کشد | این تیر را بگو کمرم را رها کند | |
| هر کس که سر گذاشته بر روی دستتان | باید سری به پیشکشت دست و پا کند | |
| جانم فدای حضرت بالا بلندتان | ای آنکه خاک را به نظر کیمیا کند | |
| لب تشنه بودم آمدم و تشنه می‌روم | با مادرم بگو که برایم دعا کند | |
| خون افق گرفته گریبان دشت را | خورشید می‌رود که خودش را فدا کند |
| برگشتنی که نیستم اما خدا کند | آقا مرا دوباره برادر صدا کند | |
| آقا مرا ببخش که دستی نداشتم | تا حق احترام شما را ادا کند | |
| آقای مهربان کمرم تیر می‌کشد | این تیر را بگو کمرم را رها کند | |
| هر کس که سر گذاشته بر روی دستتان | باید سری به پیشکشت دست و پا کند | |
| جانم فدای حضرت بالا بلندتان | ای آنکه خاک را به نظر کیمیا کند | |
| لب تشنه بودم آمدم و تشنه می‌روم | با مادرم بگو که برایم دعا کند | |
| خون افق گرفته گریبان دشت را | خورشید می‌رود که خودش را فدا کند |
منابع
پی نوشت
- ↑ گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.