ذوقی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''میرزا ابو القاسم ذوقی''' | '''میرزا ابو القاسم ذوقی''' (1273 ه. ق.- 1336 ه. ق.) از شعرای ایرانی معاصر است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = میرزا ابو القاسم ذوقی | | نام = میرزا ابو القاسم ذوقی | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
== | |||
میرزا ابو القاسم ذوقی، در سال 1273 ه. ق. در اصفهان تولد یافت. وی برادر مهتر مرحوم غمگین اصفهانی و برادرزاده‌ی محمد ابراهیم ساغر، شاعر شهیر قرن سیزدهم هجری است که در خاندان ادب و کمال پرورش یافت. ذوقی علاوه بر شاعری از حسن خط بهره‌مند بود. | میرزا ابو القاسم ذوقی، در سال 1273 ه. ق. در اصفهان تولد یافت. وی برادر مهتر مرحوم غمگین اصفهانی و برادرزاده‌ی محمد ابراهیم ساغر، شاعر شهیر قرن سیزدهم هجری است که در خاندان ادب و کمال پرورش یافت. ذوقی علاوه بر شاعری از حسن خط بهره‌مند بود. | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۰۶: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1040. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1040.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۱۳: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران متأخر]] | [[رده:شاعران متأخر]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۴
میرزا ابو القاسم ذوقی (1273 ه. ق.- 1336 ه. ق.) از شعرای ایرانی معاصر است.
| میرزا ابو القاسم ذوقی | |
|---|---|
| زادروز | 1273ه.ق اصفهان |
| مرگ | 1336ه.ق |
زندگینامه
میرزا ابو القاسم ذوقی، در سال 1273 ه. ق. در اصفهان تولد یافت. وی برادر مهتر مرحوم غمگین اصفهانی و برادرزاده‌ی محمد ابراهیم ساغر، شاعر شهیر قرن سیزدهم هجری است که در خاندان ادب و کمال پرورش یافت. ذوقی علاوه بر شاعری از حسن خط بهره‌مند بود.
او در برخی از مجامع ادبی اصفهان و شیراز شرکت می‌جست. ذوقی از طریق تجارت و چندی نیز از راه منشیگری زندگی کرد و تا پایان عمر مجرد زیست و اواخر زندگی به انزوا و گوشه‌گیری پرداخت و در دوازدهم محرم الحرام 1336 قمری به مرض استسقاء درگذشت. در ایران اشعارش مشتمل بر پنج هزار بیت است که پس از فوتش به همت و سرمایه‌ی برادرش «غمگین» به چاپ رسید. [۱]
اشعار
| این حسین کیست که حق دلبر جانانه‌ی اوست | بحر عصمت صدف، این گوهر یکدانه‌ی اوست | |
| این همان شمع شبستان ولایت، که ز عشق | شمع ایوان فلک، سوخته پروانه‌ی اوست | |
| گاه چون آیه‌ی رحمت، شرف دوش نبی است | گاه چون مُهر نبوت به سر شانه‌ی اوست | |
| این همان شاه که با خیل ملک، روح الامین | به گدایی همه شب بر در کاشانه‌ی اوست | |
| آن که در بزم صفا نرد وفا باخت، چنانک | عقل کل، مات رخ بازی شاهانه‌ی اوست | |
| این همان رند قدح نوش که تا چرخ نهم | از ازل تا به ابد ناله‌ی مستانه‌ی اوست | |
| می‌گساری‌ست، که هردرد غم و زهر الم | داشت ساقی ازل جمله به پیمانه اوست | |
| این همان باده‌پرست است و همان باده‌فروش | کآب شمشیر، می و ماریه میخانه‌ی اوست | |
| آنکه افسانه‌ی خوبان شده در عرصه‌ی حسن | گوش آفاق پر از قصّه و افسانه‌ی اوست | |
| چون خدا نیست مکانیش، و لیکن گویند | عرصه‌ی کرب و بلا خانه‌ی ویرانه‌ی اوست | |
| این جوابی‌ست بر آن مرثیه‌کش گفت «وصال» | «این حسین کیست که عالم همه دیوانه‌ی اوست» |
منابع
پی نوشت
- ↑ سخنوران نامی معاصر؛ ج 2، ص 1407.