- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.
- امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.
- کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
Socialhistory: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| image= | | image= | ||
| imagesize = 300px | | imagesize = 300px | ||
| text = [[ | | text = [[اسطوره]] در فهم عامه و در برخی از فرهنگها، «آنچه خیالی و غیر واقعی است و جنبه افسانهای محض دارد» معنا میشود و در اصطلاح، روایتی مقدس و پذیرفته شده درباره انسان و ساحات مختلف حیات انسانی است که شناختش از افسانههای تاریخی آسان نیست. انسانشناسان، ادبا، مورخان، روانشناسان و دینپژوهان هر کدام از منظر خود اسطوره را تعریف کردهاند. به همین سبب این واژه دچار نوعی ابهام معنایی شده و معانی متعدد و گاه متناقضی از آن برداشت میشود. از منظر دانش اسطورهشناسی، اسطوره روایتی درباره موجودات فراطبیعی است و معمولا باور بر این است که اسطورهها شامل اطلاعاتی کیهانشناختیاند؛ نظیر اینکه جهان و مخلوقات آن و همچنین قواعد طبقهبندی آنها چگونه و از کجا نشأت گرفتهاند. اهمیت اسطوره در چگونگی دربرگیری و نمایاندن باورها و ارزشهایی است که یک گروه مشخص فرهنگی در آنها اشتراک دارند و با آنها شناخته میشوند. از این رو اسطوره میتواند خاستگاه یک اجتماع و جایگاه آن در جهان و نسبتش با دیگر گروهها را روشن کند و گواه یا تصویرگر ارزشهای اخلاقی مورد احترام آن گروه باشد. اساطیر با نوع زندگی و معیشت (مانند دامداری، شکار و کشاورزی) و ساختارهای اجتماعی پیوندی تنگاتنگ مییابند. مهمترین ویژگی اسطوره، بیان سرمشق و الگوی نخستین پدیدههای طبیعی و انسانی است. | ||
[[اسطوره|ادامه...]] | |||
[[ | |||
}}{{did you know | }}{{did you know |
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۳
مدخل برگزیده
اسطوره در فهم عامه و در برخی از فرهنگها، «آنچه خیالی و غیر واقعی است و جنبه افسانهای محض دارد» معنا میشود و در اصطلاح، روایتی مقدس و پذیرفته شده درباره انسان و ساحات مختلف حیات انسانی است که شناختش از افسانههای تاریخی آسان نیست. انسانشناسان، ادبا، مورخان، روانشناسان و دینپژوهان هر کدام از منظر خود اسطوره را تعریف کردهاند. به همین سبب این واژه دچار نوعی ابهام معنایی شده و معانی متعدد و گاه متناقضی از آن برداشت میشود. از منظر دانش اسطورهشناسی، اسطوره روایتی درباره موجودات فراطبیعی است و معمولا باور بر این است که اسطورهها شامل اطلاعاتی کیهانشناختیاند؛ نظیر اینکه جهان و مخلوقات آن و همچنین قواعد طبقهبندی آنها چگونه و از کجا نشأت گرفتهاند. اهمیت اسطوره در چگونگی دربرگیری و نمایاندن باورها و ارزشهایی است که یک گروه مشخص فرهنگی در آنها اشتراک دارند و با آنها شناخته میشوند. از این رو اسطوره میتواند خاستگاه یک اجتماع و جایگاه آن در جهان و نسبتش با دیگر گروهها را روشن کند و گواه یا تصویرگر ارزشهای اخلاقی مورد احترام آن گروه باشد. اساطیر با نوع زندگی و معیشت (مانند دامداری، شکار و کشاورزی) و ساختارهای اجتماعی پیوندی تنگاتنگ مییابند. مهمترین ویژگی اسطوره، بیان سرمشق و الگوی نخستین پدیدههای طبیعی و انسانی است. ادامه...