ابوبکر بن علی (ع): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابوبکر بن علی،''' نخستین برادری از برادران امام حسین (ع) بود که به میدان جنگ رفت و به شهادت رسید. برخی نامش را عبدالله فرزند امام علی (ع) نوشتهاند. مادرش لیلا دختر مسعود بن خالد بود. برخی نیز نام او را عبیدالله نوشتهاند.<ref>- نهضت امام حسین (ع) و قیام کربلا، ص295.</ref> | '''ابوبکر بن علی،''' نخستین برادری از برادران امام حسین (ع) بود که به میدان جنگ رفت و به شهادت رسید. برخی نامش را عبدالله فرزند امام علی (ع) نوشتهاند. مادرش لیلا دختر مسعود بن خالد بود. برخی نیز نام او را عبیدالله نوشتهاند.<ref>- نهضت امام حسین(ع) و قیام کربلا، زرگری‌نژاد، غلامحسین، تهران: مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی (سمت)، 1386 ش. ، ص295.</ref> | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
بنا به گزارش برخی از منابع، قاتل او زحر بن بدر النخعی یا عبیدالله بن عقبه غنوی بود. بر طبق یک گزارش از امام محمد باقر (ع) مردی همدانی او را به قتل رسانده است. مداینی گزارش کرده است که او را در گودالی یافتند که کشته شده بود و قاتل وی معلوم نشد. | بنا به گزارش برخی از منابع، قاتل او زحر بن بدر النخعی یا عبیدالله بن عقبه غنوی بود. بر طبق یک گزارش از امام محمد باقر (ع) مردی همدانی او را به قتل رسانده است. مداینی گزارش کرده است که او را در گودالی یافتند که کشته شده بود و قاتل وی معلوم نشد. | ||
اگر چه طبری، ابن اثیر و ابن شهر آشوب در شهادت او در کربلا تردید کردهاند،<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص468؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص92؛ مناقب آل ابی طالب، ج4، ص112.</ref> اما شیخ طوسی او را شهید در کربلا میداند و نام قاتلش را مسعود بن خالد از بنیدارم دانسته است.<ref>- رجال طوسی، ص106.</ref> | اگر چه طبری، ابن اثیر و ابن شهر آشوب در شهادت او در کربلا تردید کردهاند،<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص468؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص92؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی طالب، ج4، ص112.</ref> اما شیخ طوسی او را شهید در کربلا میداند و نام قاتلش را مسعود بن خالد از بنیدارم دانسته است.<ref>- رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص106.</ref> | ||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص468؛ | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص468؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص248؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975 م. ج5، ص128؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص91-92؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص92؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص106؛ جمهره النسب، ابن کلبی، چاپ ناجی حسن، بیروت: 1407 ﻫ ق / 1986 م.، ص31؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق، ج2، ص53،32؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی طالب، ج4، ص112؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: 1405 ﻫ ق / 1984 م. ، ج20، ص461؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میرمصطفی بن حسین، تهران: 1318 ش. ، ص384؛ رجال ابن داوود، ابن داوود حلی، تقی الدین حسن بن علی، نجف: المطبعه الحیدریه، 1392 ﻫ ق.، ص393؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص189؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص382؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص36؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ، ص150؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص 75-78.</ref> | ||
عباس (ع) به برادرانش گفت: ”اینک وارد کارزار شوید و مخلصانه در راه یاری دین خدا با دشمنان او نبرد کنید.“ برادران یکی بعد از دیگری به میدان رفتند. دینوری می‌نویسد: اینان از برابر امام حسین (ع) عبور کردند و سر و گردن را سپر بلای او قرار دادند. | عباس (ع) به برادرانش گفت: ”اینک وارد کارزار شوید و مخلصانه در راه یاری دین خدا با دشمنان او نبرد کنید.“ برادران یکی بعد از دیگری به میدان رفتند. دینوری می‌نویسد: اینان از برابر امام حسین (ع) عبور کردند و سر و گردن را سپر بلای او قرار دادند. | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۲۱
ابوبکر بن علی، نخستین برادری از برادران امام حسین (ع) بود که به میدان جنگ رفت و به شهادت رسید. برخی نامش را عبدالله فرزند امام علی (ع) نوشتهاند. مادرش لیلا دختر مسعود بن خالد بود. برخی نیز نام او را عبیدالله نوشتهاند.[۱]
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | ابوبکر بن علی |
| خویشاوندان سرشناس | پدرش امام علی (ع) و مادرش لیلا دختر مسعود بن خالد |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلا
بنا به گزارش برخی از منابع، قاتل او زحر بن بدر النخعی یا عبیدالله بن عقبه غنوی بود. بر طبق یک گزارش از امام محمد باقر (ع) مردی همدانی او را به قتل رسانده است. مداینی گزارش کرده است که او را در گودالی یافتند که کشته شده بود و قاتل وی معلوم نشد. اگر چه طبری، ابن اثیر و ابن شهر آشوب در شهادت او در کربلا تردید کردهاند،[۲] اما شیخ طوسی او را شهید در کربلا میداند و نام قاتلش را مسعود بن خالد از بنیدارم دانسته است.[۳]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.[۴]
عباس (ع) به برادرانش گفت: ”اینک وارد کارزار شوید و مخلصانه در راه یاری دین خدا با دشمنان او نبرد کنید.“ برادران یکی بعد از دیگری به میدان رفتند. دینوری می‌نویسد: اینان از برابر امام حسین (ع) عبور کردند و سر و گردن را سپر بلای او قرار دادند.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 441-442.
پی نوشت
- ↑ - نهضت امام حسین(ع) و قیام کربلا، زرگری‌نژاد، غلامحسین، تهران: مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی (سمت)، 1386 ش. ، ص295.
- ↑ - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص468؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص92؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی طالب، ج4، ص112.
- ↑ - رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص106.
- ↑ - برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص468؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص248؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975 م. ج5، ص128؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص91-92؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص92؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص106؛ جمهره النسب، ابن کلبی، چاپ ناجی حسن، بیروت: 1407 ﻫ ق / 1986 م.، ص31؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق، ج2، ص53،32؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی طالب، ج4، ص112؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: 1405 ﻫ ق / 1984 م. ، ج20، ص461؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میرمصطفی بن حسین، تهران: 1318 ش. ، ص384؛ رجال ابن داوود، ابن داوود حلی، تقی الدین حسن بن علی، نجف: المطبعه الحیدریه، 1392 ﻫ ق.، ص393؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص189؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص382؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص36؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ، ص150؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص 75-78.