نصر بن ابی نیزر حبشی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جز (T.ramezani صفحهٔ نصر بن ابینیزر حبشی مدنی را به نصر بن ابی نیزر حبشی مدنی منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
پدرش ابی نیزر یکی از شاهزادگان عجم بود که مسلمان شد. فرزندش نصر مردی عابد و زاهد و مسلمانی مخلص و پاک‌باز و سوارکاری شجاع و دلیر بود. گویند پس از درگذشت نجاشی مردم حبشه به مدینه و نزد او آمدند تا او را که تنها بازمانده ذکور خاندان نجاشی بود، برای پادشاهی به حبشه ببرند، اما او پاسخ منفی داد و گفت که یک ساعت در خدمت پیامبر (ص) بودن برایم بهتر است از یک عمر بر شما و حبشه پادشاهی کردن. <ref>فرهنگ عاشورا، ص416.</ref> نصر بعدها در شمار شیعیان و یاوران امام علی (ع) در آمد و در نخلستان آن حضرت کار می‌کرد. | پدرش ابی نیزر یکی از شاهزادگان عجم بود که مسلمان شد. فرزندش نصر مردی عابد و زاهد و مسلمانی مخلص و پاک‌باز و سوارکاری شجاع و دلیر بود. گویند پس از درگذشت نجاشی مردم حبشه به مدینه و نزد او آمدند تا او را که تنها بازمانده ذکور خاندان نجاشی بود، برای پادشاهی به حبشه ببرند، اما او پاسخ منفی داد و گفت که یک ساعت در خدمت پیامبر (ص) بودن برایم بهتر است از یک عمر بر شما و حبشه پادشاهی کردن. <ref>فرهنگ عاشورا، ص416.</ref> نصر بعدها در شمار شیعیان و یاوران امام علی (ع) در آمد و در نخلستان آن حضرت کار می‌کرد. | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
نصر از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و در صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از آنکه اسبش پی شد، پیاده به جنگ ادامه داد تا به شهادت رسید. <ref>ر.ک : الکامل فی التاریخ، ج3، ص207؛ معجم البلدان، ج6، ص252؛ مناقب آل | نصر از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و در صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از آنکه اسبش پی شد، پیاده به جنگ ادامه داد تا به شهادت رسید. <ref>ر.ک : الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج3، ص207؛ معجم البلدان، یاقوت حموی، شهاب الدین ابی عبدالله، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1399 ﻫ ق. ، ج6، ص252؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص351؛ الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج7، ص195؛5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص97-98؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص199؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص353؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص180؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج8، ص64؛تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص215.</ref> | ||
در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۰۸
نصر بن ابی نیزر، اهل حبشه و از نوادگان نجاشی پادشاه حبشه در عصر پیامبر (ص) بوده است. نصر از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | نصر بن ابی نیزر |
| خویشاوندان سرشناس | پدرش ابی نیزر یکی از شاهزادگان عجم بود که مسلمان شد |
| نقش های برجسته | از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و در صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از آنکه اسبش پی شد، پیاده به جنگ ادامه داد تا به شهادت رسید |
زندگینامه
پدرش ابی نیزر یکی از شاهزادگان عجم بود که مسلمان شد. فرزندش نصر مردی عابد و زاهد و مسلمانی مخلص و پاک‌باز و سوارکاری شجاع و دلیر بود. گویند پس از درگذشت نجاشی مردم حبشه به مدینه و نزد او آمدند تا او را که تنها بازمانده ذکور خاندان نجاشی بود، برای پادشاهی به حبشه ببرند، اما او پاسخ منفی داد و گفت که یک ساعت در خدمت پیامبر (ص) بودن برایم بهتر است از یک عمر بر شما و حبشه پادشاهی کردن. [۱] نصر بعدها در شمار شیعیان و یاوران امام علی (ع) در آمد و در نخلستان آن حضرت کار می‌کرد.
نقش در واقعه کربلا
نصر از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و در صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از آنکه اسبش پی شد، پیاده به جنگ ادامه داد تا به شهادت رسید. [۲] در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 305-306.
پی نوشت
- ↑ فرهنگ عاشورا، ص416.
- ↑ ر.ک : الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج3، ص207؛ معجم البلدان، یاقوت حموی، شهاب الدین ابی عبدالله، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1399 ﻫ ق. ، ج6، ص252؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص351؛ الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج7، ص195؛5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص97-98؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص199؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص353؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج44، ص180؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج8، ص64؛تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص215.